Snap
  • Mama
  • luisteren
  • is
  • dat
  • Wat

Wij zijn 1 en weg is het beetje rust...

Nouja rust?

Na de grote stap van goed zelf flesjes drinken, kwam de rest.  

Beide meisjes volgde in het begin elkaar beetje op, deed de ene iets dan was weekje later de ander. Ik zag al duidelijk verschil kwa karakter, leuk weetje...  We zijn ouders van een twee eiige tweeling beide meisjes, 1 van onze dochters is kwa uiterlijk precies papa en de andere mama...  Beide hebben ze de oog kleur van papa, maar nu komt het..  Beide hebben duidelijke trekjes van onze karakters,  mommy look meisje is papa karakter en de andere is mama.  Dat maakt ook duidelijk dat er een groter verschil ging komen kwa ontwikkeling.. 

Waar de (voor gemak even)  de jongste alles op alles zet om maar vooruit te gaan, vind de oudste het prima...  Flesjes zelf vasthouden was dus voor de jongste snel een must, net als..  Kruipen, optrekken, langs tafel lopen.  De zoals ik voor gemak noem de grove motorieke zaken.  De jongste die loopt nu pas zelf met haar loop rekje, vond het heeeeel lang makkelijk als papa of mama haar fles vast hield.  Maar met broodje eten, wilde juist zij zelf pakken waar zusje liever nog gevoerd werd... 

De eerste verjaardag was gevierd en 1 loopt zelfstandig en de andere geeft de voorkeur nog meest aan kruipen. Lopen is met kar of aan twee handen.  Zelfstandig gaan staan doet ze nog niet.. 

Op gebied van taal blijven ze gelijk..  Enige woordjes die duidelijk zijn is papa (hoor meer dan duizend keer per dag)  mama als ze boos zijn of verdrietig.  Poeee is poes,  kaaka is kraai en beba is bella (hond opa en oma).

Is dit normaal volgens de norm, moeten ze meer kunnen...  I dont give a sssst...  Vinden andere moeders dat ze meer moeten kunnen...  I don't give a ssst...  Ik ben blij met wat ze kunnen... 

En waar ik het meeste blij mee ben, is dat onze oudste dochter lekker rustig aan doet met lopen... Want achter 1 aan rennen is al genoeg..  Ze moeten nu alleen hun oren leren gebruiken (buiten geritsel koekjes papier om) want samen zijn ze vaak op zijn ergst, en dan bedoel ik niet als ze spelen..  Nee, dan bedoel ik het moment als ik twee paar glimmende oogjes naar mij zie kijken, een klein lachje en een twinkeling van ondeugd..  Want dan moeten ze overal maar dan ook overal aanzitten, opzitten, en afpakken van elkaar! 

In de volgende blog ga ik vertellen over nog een grote happening,  die heeft plaats gevonden.. Weet zo niet wanneer ik tijd heb, op dit moment druk met een hoop dingen..