Wij willen graag 46 euro en 63 cent van jullie!

Mijn man en ik hebben een grote gezamenlijke passie: motorrijden. Sinds we kinderen hebben, staat dat wel op een lager pitje. We rijden vaak apart van elkaar. Ombeurten. Zodat er één bij de kinderen kan blijven. Maar eens per jaar proberen we toch allebei samen mee te kunnen gaan met onze vaste motorvakantievriendengroep. Dat hebben we gewoon even nodig in onze relatie. 

Voorgaande jaren gingen de kinderen altijd naar de andere opa's en oma's. Niet naar schoonmoeder en haar man. Want die zijn zo vaak weg, en ze willen nergens aan vast zitten, zodat ze weg kunnen wanneer zij zelf willen. We kunnen ze niet al zo ver van te voren regelen als oppas. Dat is lastig met boeken. En tevens is onze band met hun niet zo hecht, dus zo erg vinden we het niet dat zij nooit kunnen.

Mijn schoonmoeder vraagt al heel lang om de kleinkinderen eens een dagje of zelfs nachtje bij zich te hebben. Maar ja, wanneer? Als ze altijd maar weg zijn en nergens aan vast willen zitten? 

Op een dag stelde zij samen met haar man voor om de kinderen een hele week mee te nemen naar de camping, zodat wij lekker op motorvakantie konden. Voorwaarde was dan wel dat wij in een schoolvakantie op vakantie gingen, zodat zij niet aan school vast zaten. Ze zouden dan op een camping binnen Nederland blijven. Zuid Limburg, of Zeeland of zo. Wij vonden het een top idee!!! 

Het was een heel gedoe om met de hele groep een week te plannen die in een schoolvakantie viel. Maar het is gelukt. Schoonmoeder en echtgenoot hadden uiteindelijk een leuke kindvriendelijke camping gevonden in het zuidelijkste puntje van Limburg. Ze zaten er al een week, voordat de kinderen kwamen. We zouden de kinderen brengen en na onze vakantie ook gaan ophalen. Vermoeiend, maarja, je moet er wat voor over hebben. We waren zo blij dat ze dit wilden doen! En we vonden het stiekem ook leuk dat we ze een 'gunst' verleenden door de kinderen een week lang aan ze toe te vertrouwen en schoonmoeders' wens in vervulling te laten gaan. Ze wilde dit al zo lang!

Het is allemaal prima gegaan! Toen we na een geslaagde motorvakantie de kinderen weer op gingen halen, troffen we overenthousiaste grootouders en kleinkinderen aan. Wat hadden ze allemaal genoten! Hele verhalen kregen we te horen. Zowel van de kinderen, als van opa en oma. Ze schepten bijna op, zo trots waren ze over hoe goed het allemaal gegaan was en hoe gemakkelijk de kinderen waren geweest. Ze hadden bijna letterlijk 'geen kind' aan ze gehad! Ze vonden het heerlijk om er geen omkijken naar te hebben, omdat we ze hebben gebracht met alles er op en eraan en ook weer opgehaald. Zij konden gewoon lekker op de camping blijven staan, wat ze sowieso al van plan waren. 

Wij straalden op onze beurt ook weer vol trots. Zou de band tussen ons en schoonmoeder en haar man dan eindelijk hersteld zijn?

Een paar dagen later echter, kreeg mijn man een raar telefoontje van zijn moeder. Ze belde zonder dat haar eigen man het wist. Ze wilde ons waarschuwen. Haar echtgenoot was namelijk 'in alle staten'.  Hij was sinds het vertrek van de kinderen gruwelijk aan het foeteren op ons tegen schoonmoeder, dat we zo 'aso' waren om alleen maar te bedanken in woorden en niet in cadeau's. Zo was hij niet opgevoed en hij kon het niet verkroppen dat er mensen bestonden zoals wij: zo ongemanierd dat wij met lege handen onze kinderen waren komen halen. We konden de schade nog herstellen door (ze noemde maar een voorbeeld) hun een dinercheque ofzo te geven. PARDON????? Bedelde ze nou echt om een 'beloning'?? Ik was natuurlijk al lang een leuke originele manier van bedanken aan het bedenken. Maar het had dus meteen bij het ophalen gemoeten.... Mijn zin om mijn blijk van waardering aan hen te laten zien, werd gelijk weggenomen. Ik wilde de kinderen een mooi knutselwerk laten maken ofzo. Dat was ik eigenlijk van plan. Iets persoonlijks. Een soort van aandenken. Meer niet. Want als opa en oma zijnde doe je dit soort dingen toch met je hart? Ze hadden het met plezier en liefde gedaan? Moest daar persé een grote beloning tegenover staan??

Wat bezielt die man??? Waarom verpest hij zoiets leuks weer met zo'n actie?? 

Maar het werd nog erger....

Een paar dagen later belde schoonmoeder weer. Of we even 46 euro en 63 cent (!) over wilden maken naar hun bankrekening. Onder het mom van 'onkosten voor de kinderen'. WATTTTTT?????????? Schoonmoeder smeekte ons bijna om het maar gewoon over te maken, voor de lieve vrede. Ze voelde echt dat ze tussen twee vuren zat. Haar man zat zo tegen haar te zeuren. Dat was opgelost als we het geld gewoon even zouden storten. Mijn man deed dit maar. Voor de lieve vrede. Kots kots.

Voor mijn man was het daarmee klaar. Hij had het geld dan wel met tegenzin gestort, en hij had weer een grotere hekel aan zijn moeders nieuwe echtgenoot gekregen. Maar hij kon gewoon op dezelfde voet met ze om blijven gaan. Gewoon leuk lachen als we gezamenlijk op een verjaardag zaten. Maskertje op. Je kent het wel. Nou, ik niet. Ik had geen zin meer in dat neppe masker. Dit incident was voor mij zo ernstig, dat dat masker mij niet meer paste. Dit moest eerst uitgepraat worden! Op deze manier kon ik echt niet 'gezellig' gaan zitten doen op een verjaardag. En de eerste verjaardag zat er al aan te komen.... 

Dus ik heb officieel een gesprek met ze aangevraagd. Want ik wilde ze echt eens gaan vertellen dat ze nu toch echt te ver waren gegaan. Dat dit echt niet kon wat ze nu gedaan hadden. En als ik het lef had, hoopte ik dat ik ook gelijk de rest wat mijn allemaal dwars zat zou durven vertellen. Eindelijk eens even helemaal mijn hart luchten tegen de mensen die mij al zo veel frustraties hadden bezorgd! 

Ze waren voorlopig nog even niet thuis (ze waren nog steeds weg met de caravan). Maar tegen de tijd dat ze terug zouden komen, konden we wel wat plannen. Want ze vonden een gesprek ook een goed idee. Misschien merkten zij ook wel dat het stroef liep tussen ons.

Uiteindelijk zou het zes weken duren voordat het gesprek plaats kon vinden. Het gesprek heeft me erg goed gedaan. Ik heb inderdaad mijn hart kunnen luchten zoals ik wilde en er werd door hen naar me geluisterd! Dat gesprek heeft zelfs zó goed gedaan, dat de band tussen en hen mij flink verbeterd is. Het geld hebben ze teruggegeven. Het was ook grote onzin, dat zagen ze zelf ook wel in. Bij hen waren alle frustraties over ons dus ook geklaard. 

Maar................. Ondanks dat het goed is uitgepraat en opgelost.... Hebben mijn man en ik niet echt het gevoel van: 'jaaaa, volgende keer gaan ze weer lekker naar hun op de camping!!' Er is toch iets blijvend beschadigd bij ons wat het vertrouwen betreft. Super jammer. Maarja. Misschien heelt de tijd die wond wel. Vooral als de sfeer tussen hen en ons zo goed blijft zoals die nu is...