Wie was ik ook alweer

Ergens aan het eind van mn 2e zwangerschap heb ik echt de daagjes alleen thuis gekoesterd... Klinkt heel fout, maar ik wist dat vaak alleen zijn niet meer veel voor zou komen. Nu had ik de dinsdag in ieder geval voor mezelf als de oudste op de therapiegroep zat. Dat is nu dus wel anders, Ik vind het heerlijk hoor het kroelen en spelen en vooral vies worden, maar er zijn dagen dat ik ook gewoon een zak chips wil openen en onzinnige series wil kijken zonder gehuil op de achtergrond, of dingen die naar beneden kletteren. Het is nu dus zo erg dat mijn man savonds lekker op de bank gaat gamen en dat ik lekker mn elektrische deken aan zet en in bed op de ipad serie ga kijken totdat we allebei in slaap vallen met de tv/ipad nog aan..... o zo romantisch.... Het is een soort sleur waar we ons maar niet uit kunnen krijgen.. heel irritant. We hebben dus al geprobeerd om de kids een weekend te laten logeren, maar deze maand heeft iedereen het druk en wij zijn te lui om meer moeite te doen om iets samen te doen... Afgelopen weekend waren we 4 jaar getrouwd.. dit hebben we uiteraard gevierd, door pizza te eten..... financieel zitten we op het moment ook niet heel breed,daarna zijn we weer lekker ons eigen ding wezen doen en zag ik hem pas weer in de ochtend. Nu om ons leven weer een beetje op orde te krijgen heb ik een baan gezocht die straks dichter bij mn oudste zoon zijn school is, zodat we allemaal wat dichter bij elkaar zitten. De jongste gaat weer naar de gastouder die ik vertrouwde, en ik heb iets kortere werkdagen. Hopelijk krijgen we dus vanaf volgende maand weer een beetje ritme in ons leven en kunnen we tijd maken om iets leuks te gaan doen. Misshien moet ik ook maar is een hobbie gaan zoeken... iemand suggesties?