Wie ben ik, wat heb ik meegemaakt.

Ik zou mij even voorstellen aangezien ik al een heel tijdje lid ben van Mamaplaats;-) 

Ik ben Debbie en ben inmiddels 37 jaar en ben woonachtig in Brabant. Hier woon ik nu samen met mijn man en mijn zoontje van 14 maanden, en onze 2de zoon verwachten wij eind maart 2021. Ik ben geboren in Deventer en altijd in Gelderland gewoond een klein dorpje. Ons kent ons. Vanaf jongs af aan wist ik dat ik in de zorg wilde werken. Vroeger zei ik altijd ouderenzorg maar daar ben ik van terug gekomen. Tegenwoordig werk ik alweer 15 jaar in de gehandicaptenzorg en heb 2 jaar in de ouderenzorg gewerkt.  Wat ik dan het leukste vind aan het werken met mensen met een beperking is hun puurheid, hun eerlijkheid en ook zeker hun humor. Mensen met een beperking zijn echt what you see is what you get. Daarnaast heb ik ook nog een aantal jaar in de horeca gewerkt naast mijn vaste baan in de zorg. Hier heb ik ook mijn ex leren kennen. Ik had altijd voor ogen dat ik voordat ik 30 wordt wel huisje boompje beestje heb maar dit is niet helemaal geworden zoals ik voor ogen had. In mijn relatie met mijn ex is een hele hoop gebeurd, zowel fysiek als mentaal. Hier heb ik therapieën voor gehad en heeft mij nu gemaakt tot wie ik ben. Het heeft mij een hoop energie gekost en op een bepaald moment heb ik mij een tijd lang afgesloten voor contacten. Ik wilde geen contact met mannen, terwijl mensen in mijn omgeving vaak vroegen heb je nog geen vent, wil je dan geen huisje boompje beestje. Eigenlijk altijd de standaard vragen aan iemand die vrijgezel is. Maar he weet je dit zijn eigenlijk helemaal geen leuke vragen want het kan voor de ontvanger erg kwetsend zijn. Maar na een jaartje ben ik echt van god-los gaan leven en trok ik mannen aan en stootte ze net zo hard en soms wel harder weer af. Als ze te dichtbij kwamen dan zag ik allemaal beren op de weg die er eigenlijk niet waren. Ik kwam er achter dat ik alle nare gebeurtenissen in mijn vorige relatie nog lang niet een plek had gegeven en dat ik dit echt zelf moest gaan doen. Toen in 2018 leerde ik mijn huidige partner kennen. We hebben een aantal keer afgesproken en eigenlijk ben ik erin gegaan in het afspreken van ik zou het toch weer afketsen want zo doe ik het altijd. Maar het rare was dat ik daar achteraf gezien nooit aan heb gedacht. Ik vond het altijd jammer als ik of hij weer naar huis ging. Ik woonde toen in Ede en hij in Den Bosch. Na denk een 4 tal keer te hebben afgesproken en leuke dingen te hebben gedaan sloeg de vond over en kregen we een relatie. Hij gaf mij de tijd en ruimte die ik nodig had, hij zei het niet alleen maar hij deed het ook wat weer anders was dan de mannen waar ik mee heb gedatet. Onze relatie ging in een sneltrein en wij woonde vrij snel samen. In December 2018 raakte ik zwanger, dit werd helaas een miskraam. Ik had zelf nooit gedacht binnen 3 maanden na het verwijderen van mijn spiraal zwanger te raken. Toen in April zijn wij naar Mauritius gegaan met z'n 2en. Daar kwam ik erachter dat ik na mijn miskraam weer opnieuw zwanger mocht worden. Maar god wat was ik bang, bang dat het weer mis zou gaan, bang dat ik het niet aankon. Er gingen zoveel emoties door mij heen die niet te beschrijven zijn eigenlijk. Maar toen wij 1 mei de eerste echo kregen zag ik toch echt dat ik zwanger was en het hartje klopte wat was dit mooi en emotioneel om te ervaren. ( de rest beschrijf ik in een volgende blog anders wordt het teveel informatie in 1x )

Verder doe ik ook nog aan handballen, wat nu door de corona stil ligt en geniet ik erg van mijn gezin. Ook al ben ik volgens mijn man af en toe echt een heks deze zwangerschap. Sorry schat je weet dat ik toch van je hou en echt geniet van ons als gezin. Jij mij hebt geholpen om het verleden meer een plek te geven. 

<iframe frameBorder="0" src="https://www.mamaplaats.nl/iframe/badge.html?u_id=216718&b=large" style="width: 193px; height: 193px;"></iframe>