Snap
  • Mama

When life becomes a twisted mystery

#1 MAMA. Eén van de belangrijkste woorden ter wereld. Ik hou van mijn mama.

S'ochtens word ik wakker van Mevrouw die rechts naast me ligt te babbelen. Er schijnt al zonlicht door de pikzwarte gordijnen in onze slaapkamer. Ik knuffel Mevrouw nog even en geef haar een kusje op haar wangetje. 'Papa?' vraagt ze. 'Papa is al centjes verdienen.' fluister ik naar haar. Aan mijn linker kant ligt Meneer nog te maffen. Ik ben vrij, we hebben geen haast, dus ik laat hem lekker liggen. Ik loop de keuken in en de ochtend zon schijnt vol het keukenraam binnen. Koffie-zet apparaat aan, krakende verse koffie boontjes, en dan die koffie geur, hmmm! Flessen vullen met warme melk en dan snel terug naar het grote bed! Koude benen! Terug in bed pak ik mijn telefoon om de ochtend updates te checken op Facebook, party pics te bekijken van kinderloze vrienden op Insta en binnen gekomen appjes te beantwoorden. Mevrouw lurkt met veel geluid haar fles leeg terwijl ze mij opserveerd, ik glimlach even naar haar en ondek dan een gek appje. 

Mama: Zou je straks even langs kunnen komen? Het liefst zonder kids. 

Meteen krijg ik zo'n onderbuik gevoel. Er is iets mis. Waarom zou ze anders vragen of ik zonder kinderen kan komen? Met opa gaat het al een hele tijd niet goed. Zou hij overleden zijn? Please niet, zeg! Oma zou dat echt niet trekken! En dan zit ze daar, helemaal alleen, in Zeeland, 2 uur rijden van ons vandaan. Ze heeft niet eens een rijbewijs! My god. Oke, rustig. Je weet eigenlijk nog helemaal niks. 

Kids op de fiets. Wat een heerlijk september weer! Mischien kunnen we vanmiddag wel even naar de kinderboerderij. Ik fiets die hele 300 meter van mijn flatje naar mijn moeders huis, laadt voor haar voordeur de kids weer af en voel daar aangekomen toch wat lood in mijn schoenen zitten. 'Hee mam.' Meneer en Mevrouw krijgen een intense oma knuffel, een kus en worden dan ontdaan van hun warme jassen en schoenen. Er hangt een hele zware sfeer in huis, waar de kids gelukkig niks van meekrijgen. 'Ik denk dat ik al weet wat er is, mam'. 'Ja?'. 'Ja, ik denk het wel.' Doelend op opa, natuurlijk. Mijn kleinste broertje (15) word ook naar benede geroepen en we gaan beide op de vel rode bank in de woonkamer zitten. Mijn andere broer is er niet. Mama gaat tegen over ons zitten. Haar gezicht staat heel ernstig. 'Ik weet niet zo goed hoe ik dit allemaal moet zeggen jongens, dus ik zeg het maar gewoon.' Ja, komt u maar, opa is dood, ik wist het vanochtend al!! Schreeuwd mijn gedachten. 'Ik ben deze week naar de dokter gegaan omdat ik eigenlijk al best een tijd pijn heb'. Huh? Jij? Ik dacht dat we het over opa gingen hebben.. 'Het is niet goed jongens.' zegt ze hoofdschuddend en met waterige ogen. 'Wat bedoel je, mam?' vraag ik. 'Ik heb al een hele tijd pijn, hierzo.' wrijfend over haar ribben. 'De dokter verwees me naar het ziekenhuis voor foto's. Afgelopen zondag ochtend stond ze opeens bij me op de stoep met de resultaten van die foto's. Er zit iets in mijn long..' 

Wat?.. 

Ik zie mijn kleine, grote broer tranen van zijn wang vegen naast me op de bank. Hij huilt niet hoorbaar maar ik weet dat hij het zwaar heeft. 'Maar, we weten nog niet wát het is. Ik moet de komende dagen voor onderzoeken naar het ziekenhuis. Laten we niet meteen van het ergste uitgaan maar het zou wel is ernstig kunnen zijn.' Met stomheid geslagen en volgens mij ook even met open mond staar ik haar aan. Alles om me heen lijkt even te veranderen. 'Hoe lang heb je dan al pijn, mam?' 'Zo ongeveer een jaar nu. Ik had er nooit iets achter gezocht maar nu begon het toch wel meer pijn dan normaal te doen.' 'Verdomme mam! Waarom ben je niet gewoon eerder naar de dokter gegaan?! Als het straks blijkt dat je kanker ofzo hebt. Pfff.. Dan hadden we daar al veel eerder achter kunnen komen en hadden we al lang iets kunnen doen!' Ik ben niet boos, wel heel bezorgd. 

'Laten we positief blijven!' Ik stap op mijn fiets, Mevrouw voorop en Meneer achterop. 'DAAAG OMAAA!' schreeuwd hij, wildt zwaaiend. Mijn moeder zwaait terug en ik fiets weg. Mijn handen trillen. Mijn benen trillen. Mijn maag is omgedraaid en het lijkt of ik dubbel zie. Bellen op de fiets met kids is zwaar tegen mijn eigen regels maar het moet, nu. Ik vertel mijn vriend wat er net gezegt is en merk dat ik moeite moet doen om het verhaal uit mijn strot te persen. Ik fiets langzaam en neem een kleine omweg. Hij weet niet goed wat hij moet zeggen. Een klein beetje gerust stellen kan hij me wel, maar het trillen van mijn lichaam wil niet stoppen. 

Totaal van stuk gebracht rij ik gewoon naar huis in plaats van naar de kinderboerderij. Het leven zoals het tot nu toe geweest is gaat veranderen, wat dat "ding" ook is, het is niet goed.

Let the tests begin. You better don't have cancer, mom!! 

7 jaar geleden

Lief van je om me daar uit te nodigen, maar ik zit niet meer op Facebook, van daaruit werd ik gestalkt en later mijn computer gehackt, dus geen Fb meer voor mij. Ik neem aan dat je je verhalen hier ook post, dus dan lees ik ze hier. Heel veel sterkte xx

7 jaar geleden

Wat een ellende @Damaya zeg :(. Ik heb zojuist een Facebook pagina geopend waar ik alle blogs ook op zal posten! Hij heet "De reis van mama". Feel free to follow, if you like!

7 jaar geleden

Ik weet helaas maar al te goed hoe dat voelt, mijn lief heb ik verzorgd tot hij overleden is en nog veel meer ellende, vandaar dat ik me wel kan voorstellen hoe je je voelt. Ik blog zelf (nog) niet, misschien ga ik het wel doen maar ben daar nog niet over uit want het is veel ellende en ondanks dat mijn lief nu er al 15 jaar niet meer is en het nog steeds als gisteren voelt, begrijp ik je dus maar al te goed. Nu weet je ook wat meer over mij ???? Sterkte en liefs Dx

7 jaar geleden

Groot gelijk, doen wat goed voelt. Ik heb vooral geschreven op momenten tegen de uitslagtijd, dat ik dacht dat ze wilde stoppen en tegen de tijd dat ik wist dat het echt over was. Eigenlijk heb ik in de goede tijd niet geschreven. Vind het knap dat je het allemaal deelt. Ik schrijf wel eens, maar plaats niks. Behalve op de fb groep waar ik even mijn ei kwijtkon ;)