9 jaar geleden
What the heck...Hoe dan?!
Vechtende kids, wanneer grijp je in, hoe grijp je in? Is dit überhaupt normaal?! Waar is het ouder handboek?!
Vaak kijk ik naar mijn twee jongens en denk ik: Hoe dan?!
Hoe geef ik ze beide de aandacht die ze nodig hebben? Hoe trek ik een kind niet voor? Hoe blijf ik consequent? Hoe vul ik hun liefdestankjes? Hoe geef ik ze een goed moraal kompas mee? Hoe ben ik een goede moeder?
Misschien allemaal gewetens vragen die op mijn prestaties gericht zijn, maar zeker wel met de bedoeling om allebei mijn kindjes net zoveel lief te hebben als de ander. En ze niet tekort te doen. En ze dat mee te geven wat ze nodig hebben om evenwichtige volwassenen te worden.
Vandaag stond ik te kijken naar een gevecht om een deken. En ik betrapte mezelf erop.
Wie zou het gevecht winnen? Het deed me enigszins gniffelen omdat ik met mijn zussen net zo hard gevochten heb. Totdat een van je kinderen een pluk haar van de ander beet heeft...... en dan moet je de verantwoordelijke ouder zijn die je kinderen een moraal kompas aanleert?! Ooow ja....dat hoort ook bij het "ouder" zijn.
Is het normaal dat deze twee elkaar letterlijk de haren uit het hoofd trekken? Hoe straf ik gepast? Hoe zorg ik als ouder dat ik de ontwikkeling van mijn jongens niet beschadig..
Hoe reageer ik gepast?
Begrijp me niet verkeerd, alhoewel iedere ouder hierover nadenkt, is advies altijd welkom, maar ik wil gewoon even..
Gewoon even delen dat ik af en toe denk
What the heck..... Hoe dan mensen?!
Anoniem
jo mama 😈 ik ben het thijmen je tweede zoon de alle alle sterkste 😈😈😈😈
Anoniem
Ik heb drie kerels. Een van vier en twee van drie. Die vliegen elkaar geregeld in de haren. Het begon heel klein, toen ze zelf nog kleiner waren. Maar het is niet minder geworden. Als echte haantjes zijn ze soms bezig. Eerst kijk ik wat er gebeurd. En zoals eerder door een andere moeder eerder geschreven, als het te ver gaat grijp ik in en corrigeer. Dit doe ik door aan te geven wat niet gepast is. Bij niet luisteren of doorgaan bij ongepast gedrag herhalen, gaan ze rechtstreeks naar de trap. Daar mogen ze af zodra ze afgekoeld zijn en uitgehuild..... En elk kind is ander en moet ik anders benaderen.
Anoniem
Hai Middiso3, Ik werk als nanny met twee kindjes, jongen en meisje. Eerst 4 en 6 nu alweer 7 en 9. Ben nu ook moeder van een kindje van 1. Ten eerste is moeder zijn en nanny zijn heel anders dus hoop dat je wat met mijn advies kan ;) Zelf merk ik dat als de kindjes ruzie met elkaar hebben ze of moe zijn, of er een 'goede' rede voor hebben. Als ze moe zijn laat ik hen altijd apart spelen omdat het anders een opeenstapeling van conflicten wordt. Wanneer dat het niet is probeer ik met hen te ontdekken wat van hen beide de belangen zijn. En kijken hoe ze samen aan beide belangen kunnen voldoen. Ruzie is naar mijn idee namelijk altijd een gebrek aan sociale vaardigheden (zoals luisteren naar elkaar, delen, overleggen, afspraken maken). Conflicten zijn dus altijd leerzame situaties en we gebruiken deze daar ook voor. Ruzie is helemaal niet erg, en opvoeden is leren (dus ook sociale vaardigheden!) Zelf maak ik wel uitzondering wanneer ze elkaar pijn doen (slaan, schoppen of bewust spullen van de ander kapot maken). Dan streng (niet boos) en rechtvaardig ;) toespreken en naar kamer sturen zodat ze er even over na kunnen denken en afkoelen. En ga zelf naar de kamer om 'verhaal' te halen nadat hij/ zij afgekoeld is. Ook vind ik dat als je een straf/ sanctie geeft dat dit altijd te maken moet hebben met hetgeen gebeurde. Stel dat een kind iets bewust kapot maakt van de ander, dan moet hij het terugbetalen, of iets ban hemzelf terug geven aan die ander. En ten eerste excuses aanbieden natuurlijk! Mijn advies is dus; - blijf zelf uit het conflict door geen kant te kiezen en rustig te blijven - verplaats je in het kind en heb respect voor zijn gevoel - zie het als leerschool voor deze kinderen en bespreek dus met hen wat ze hiervan kunnen leren - leer hen elkaar te overleggen, begrijpen, accepteren en afspraken maken voor een betere toekomst 'zal het nooit meer doen, bekende zin ;)' - als je een straf geeft laat het dan te maken hebben met hetgeen er is gebeurd. Het moet een logisch gevolg zijn...zou je zelf ook willen als je kind was (nu nog steeds neem ik aan ;)) Hoop dat je er iets aan hebt en dat het bij jou en je kinderen past. Opvoeden is natuurlijk nogal persoonlijk! hoewel ik denk dat alle ouders het liever gezellig hebben en alles als leerschool zien dan in strijd te zijn met hun kinderen!
Anoniem
Merk zelf bij mijn tweelingmeiden van 1,5 jaar dat consequent zijn wel wat rust in de tent geeft. Ik zet degene die haar gedrag niet corrigeert na 2 waarschuwingen/aanwijzingen op een stoel in de gang (met de deur open). Dit als het gaat om gevaarlijke zaken, zoals op stoelen staan, op tafels klimmen, aan het fornuis zitten. Bij 'catfights', neem ik degene bij me die belaagd is en vertel ik de ander streng wat er niet mag (haren trekken, bijten, duwen, krabben, slaan). Merk dat de incidenten niet afnemen, wel dat ze steeds makkelijker te corrigeren zijn doordat ze duidelijk weten welke regels er gelden. Blijf wikken en wegen he, je wilt je kinderen allemaal veiligheid bieden, een goede bedding zeg maar. Waardevol ook nog als het kan... En het zijn allemaal stukkies geluk ook nog eens! Toitoi, stick to your plan!