9 jaar geleden
Werken versus mama zijn.
Nino is nu 3 weken en ik ben nu dus alweer 10 weken niet meer aan het werk, en ik mis het.
Volgende week is de zomervakantie voorbij en deze week heb ik meerdere collega's op kraambezoek gehad. Veel zijn deze week alweer druk bezig hun klas klaar te maken voor het nieuwe jaar. Ook ik ben al even langs geweest om een beetje inspraak te hebben over waar wat komt te staan en te hangen in mijn nieuwe klas waar ik in november in terug kom.
Maar ik merk dat ik graag weer mee doe met de actie, weer wil samen werken met mijn collega's, dat ik ook weer wil denken over leuke activiteiten rond om de thema's en aan de slag wil met de kinderen.
Dit betekent trouwens niet dat ik Nino al zat ben of hem wil achter laten. In mijn ideale wereld zou ik zelf kunnen beslissen wanneer ik ga werken en wanneer niet, neem ik Nino lekker mee en zou dat totaal niet storend zijn. Haha, nu weet ik natuurlijk ook wel dat dit niet echt realistisch is maar ach dromen mag.
Ergens is het ook mijn angst voor de verveling, die angst had ik ook al voor de bevalling want ik ben erg slecht in mijzelf vermaken. Vanaf volgende week start mijn vriend weer met werken en met hem vele anderen ook waardoor ik bang ben dat er overdag weinig mensen kunnen afspreken en ik dus veel alleen (naja met Nino en mijn twee katten) thuis zal zitten. Tijdens mijn verlof in de zwangerschap heb ik er vooral de laatste 2 á 3 weken last van gehad, ik vermoed dat ik ook nu de eerste weken nog prima kan overbruggen maar dat na een tijdje de sleur erin gaat zitten.
Ben ik nou echt de enige persoon die 5 maanden vrij zijn als veelste lang vindt aanvoelen? Ik ben benieuwd of ik in november blij ben weer te kunnen starten of dat ik het uiteindelijk toch heerlijk vond en ik het helemaal niet meer eens ben met dit blog. Eén ding weet ik zeker, mijn kleine man 3 dagen niet om me heen te hebben overdag ga ik moeilijk vinden dus nu maar even extra genieten van de tijd die we wel nog lekker samen hebben.