wel of geen kinderen bij nieuwe partner

heb hetzelfde meegemaakt,had 2 zoontjes van 2,5 en 4,5 toen ik mijn huidige partner leerde kennen die nog kinderloos was , maar ik wist altijd al dat ik 3 kinderen wilde en dat is 1 van de redenen dat het uit is gegaan met mijn ex...wij leefden eigenlijk als broer/zus en hij vond dat best en ik wilde meer,ik wilde dat hij voor mij ging en toen zijn we uit elkaar gegaan,na bijna een jaar leerde ik mijn huidige partner kennen.. vanaf het begin was ik duidelijk dat ik een derde kind wilde en hij wilde ook een kindje van zichzelf, we zouden wachten tot mijn jongste 4 zou zijn en naar de basisschool zou gaan dit omdat ik vanaf een week of 5 in de zwangerschap zo heftig ziek,misselijk ben dat ik weken opgenomen wordt in ziekenhuis vanwege uitdroging en ik tot een maand of 5,5/6 zo ziek blijf..daarnaast bekkeninstabiliteit krijg etc en dan ook nog heeele zware bevallingen...dat ik ooit aan een tweede ben begonnen door dit alles verbaast mensen in mijn directe omgeving ,maar mijn liefde voor mijn kindjes brengt mij ervoor dit opnieuw aan te gaan en nu dus ook voor een derde...ps absoluut niet omdat ik 2 jongens heb en graag een meisje wil , want ik zou te overbeschermend zijn voor een meisje, dus ik ben eigenlijk wel blij dat ik jongens heb en ik zeg altijd wat ik niet heb kan ik niet missen ;-) maar goed het lot besliste anders en na een half jaar relatie,net een week nadat we getekent hebben voor een koophuis bleek ik dwars door de anticonceptie nuvaring zwanger te zijn...nou dat laten we niet weghalen omdat het te vroeg is ,maar het was bepaald geen makkie!! ik moest de hypotheek etc regelen en na een paar dagen werd ik dus ziek, en niet zomaar nee ik houd dan zelfs geen water binnen,weer opgenomen in ziekenhuis, heb bekkengordel gehad voor bekkeninstabiliteit en mijn vriend moest alles inpakken in dozen want ik kon niks ( ben nog steeds helft kwijt omdat ik geen tijd heb om zolder op te gaan ) als mijn vriend thuiskwam uit zijn werk lag ik op bed en mijn kids in de kamer ernaast aan het spelen ( had ik het traphekje dicht)mijn zoontje van en naar school ging met moeite en anders bracht mijn overbuurvrouw hem..ik ben 3 keer flauwgevallen in de supermarkt..etcuiteindelijk keizersnede omdat ik met de bekkeninstabiliteit niet gewoon kon bevallen..ik heb echt geluk gehad met de nog goede band met mijn ex waar mijn 2 zoons elk weekend heen gaan en die ze in de helft van de vakanties opvangt,en mijn vriend heeft heel veel onbetaald verlof moeten nemen omdat het echt niet ging,dit heeft een grote inslag gehad maar ging niet anders..zoveel makkelijker was het geweest als mijn zoontje 4 was en het gepland was gekomen... maar nu is mijn derde zoon er,en het is geweldig!!hij is vorige week 2 geworden,als zijn broers naar hun vader gaan accepteert hij dit en ik zeg altijd jullie hebben een andere vader en dezelfde mama,dus hij weet hoe het zit en als ze thuisgebracht worden door hun vader,zwaait mijn derde zoon vrolijk en vorige keer gaf hij hem zelfs een kus :-) ik ben erg blij met mijn gezin,ze lijken alle drie op elkaar blond haar blauwe ogen ,ook al heeft mijn huidige partner bruin haar bruine ogen,mijn genen zijn blijkbaar sterker ;-) en het gaat perfect zo, maar dit komt omdat ik gewoon normaal met mijn ex omgaat,ook met zijn vriendin en hij met mijn vriend,dus mijn zoons hebben niet het gevoel dat ze heen en weer getrokken worden en hebben elke weekend hun vader tot volledige aandacht en toen we nog 1 gezin waren was hij altijd weg overwerk,voetbal ..dus eigenlijk hebben ze het nu beter en dat vinden ze zelf ook!! ze zijn nu bijna 6 en bijna 8 en mijn derde 2 jaar en ikzelf ben 34 ik hoop dat ik je geholpen heb met mijn verhaal,dat ondanks tegenslagen ondanks pijn de wens voor een derde kind groter kan zijn dan je eigen en dat je dat kunt overwinnen zoals ik heb gedaan...ik heb mezelf tijdelijk weggecijfert ,heel wat moeten doorstaan maar ik heb er iets prachtigs voor terug 3 prachtige zonen, wat zijn dan 9 maanden :-)

Hoi Zelf heb ik er ook lang over nagedacht had na een tweede echtscheiding zoiets van ik blijf de rest van mijn leven alleen met mijn twee kindjes (beide verschillende vader) Maar toen ik mijn huidige vriend leerde kennen hebben we het er vaak over gehad geen kinderen meer te willen ondanks dat hij er zelf geen had. Na twee jaar samen te zijn begon het toch bij mij weer te kriebelen inmiddels ben ik 41 en hij ook hebben we besloten er toch nog voor te gaan afgelopen januari met de pil gestopt en we waren begin maart al zwanger zo snel had ik nooit gedacht maar helaas toen ik 8 weken zwanger was bleek het mis te zijn bij de controle bij de verloskundige bleek er geen hartslag van het kindje. Twee dagen later gecurriteerd en rustig aan gedaan. Drie maanden later was ik weer zwanger en inmiddels ben ik nu 19 weken zwanger en gaat het heel goed volgende week 20 weken echo daar ben ik best zenuwachtig voor hopelijk kunnen ze zien of het een meisje of jongen gaat worden. Mijn dochter van nu 15 zou heel graag een zusje willen. Mijn zoontje van nu 6 zou heel graag een broertje willen. Voor ons maakt het niet uit hopelijk is het gezond dat is voor ons het belangrijkste. Dus ja ik heb heel bewust deze keuze gemaakt 3 vaders 3 kinderen was eigenlijk voor mij geen optie en toch sta ik achter onze keuze

Ach, er zijn geen boekjes, regels en wetten voor dit soort situaties. Jij moet doen waar jij je goed bij voelt. En als je straks een nieuwe partner hebt waarvan je een kindje (of meerder wil) en de basis is ok, why not? Gaat er niet om wat anderen vinden. Gaat erom waar jij gelukkig van wordt!

Ik denk het niet, want ik ben 'al' 38 en verder vind ik 2 lieve meiden eigenlijk wel genoeg..