Weer opnieuw beginnen: Zo spannend!

Dit is de eerste blog die ik schrijf, en ik ben er dus nog niet zo goed in. Wie weet is het wel helemaal niet door te komen qua lezen maar wie niet waagt wie niet wint!

2,5 jaar geleden begon onze kinderwens maar we kwamen er al snel achter dat het allemaal niet zo makkelijk ging als we stiekem hadden gehoopt. Na een lang en fysiek/emotioneel pijnlijk traject zijn wij dan toch eindelijk de trotse ouders geworden van een zoon die begin dit jaar op de wereld is gekomen. 

Omdat het dus zo`n lang traject is geweest willen we niet lang wachten voordat we weer kunnen beginnen, dus over 2 weken hebben we alweer een afspraak staan in het ziekenhuis bij de vruchtbaarheids kliniek. Stiekem vind ik dit eigenlijk toch heel spannend. Want wat nu als de arts zegt dat ik nog niet mag beginnen met een 2e kindje omdat het te kort op is? Of stel nu dat er na de bevalling toch nog een stukje placenta is overgebleven in de baarmoeder? Dalijk wordt ik weer geopereerd. En toch denk ik soms ook wel aan the worst case scenario: Sorry mevrouw maar u bent in de overgang Blech..

Al die negatieve gedachtes ter zijde heb ik er wel ontiegelijk veel zin in. Ook al weet ik dat ik weer elke avond die hormonen prik in mijn buik moet zetten en om de dag naar het ziekenhuis moet. Deze keer zal het anders gaan dan de vorige keer. Nu willen we niet per se elke maand een inseminatie. We hebben al afgesproken dat we er alleen voor gaan als de omstandigheiden optimaal zijn: 1 grote follikel aan beide kanten. Want dat heeft het hem de vorige keer gedaan. Het is spannend, maar toch is de druk er een beetje af omdat we al een kindje hebben. Het is geen moetje en dat maakt het een stuk luchtiger. Tuurlijk zal ik iedere keer weer teleurgesteld zijn als er een negatieve test voorbij komt maar huilen zoals ik soms deed voordat mijn zoontje was geboren is er (hopelijk) niet meer bij.