Weer aan het werk...

Bijna is het zover...maandag, maandag 8 april, de datum die nog zoooo ver weg leek, en nu is het al over 4 dagen die bewuste datum. Op die dag moet mama weer aan het werk, weer 3 volle dagen in de week aan de slag op kantoor en weer zonder mijn meisjes..ja dit keer meisjes, want nu moet ik niet 1 maar 2 meiden missen tijdens het werken want op 13 januari is ons tweede prinsesje Celine geboren en ook aan die verlof periode komt dus nu een eind.  Bijna 5 maanden bij huis gezeten en lekker genoten van mijn meisjes en na de bevalling het leven in je eigen wereldje, dat eigen wereldje wordt nu weer een hele grote wereld met overdag ook weer gesprekken met 'grote' mensen.

Wat een dubbel gevoel..de tijd is zo snel gegaan, ons kleinste meisje ook alweer bijna 3 maanden oud. Aan de ene kant heb ik wel weer zin om te gaan werken, even weer in een andere omgeving, je eigen ding doen en even gewoon Melissa zijn. Maar aan de andere kant heb ik totaal geen zin..want het aan keuvelen in huis met de meiden en alles op je eigen tempo doen en lekker veel knuffelen bevalt me ook wel erg goed, en ik ben denk ik gewoon een beetje bang om dit hoofdstuk af te sluiten en bang om wat te missen, en kan Celine al wel zonder mij? Is het wel eerlijk om alweer te  gaan werken, want bij Lesley ging ik pas 5 maanden na de geboorte weer aan de slag...Pfff erg dubbele gevoelens dus.

Celine gaat gezellig met haar zus mee in het ritme van de week en dat houdt in op maandag en vrijdag naar de crèche en op woensdag naar mijn moeder. Ze is al wezen wennen op de crèche en morgen mag ze weer even wennen, en dit ging goed, maar zou het ook een hele dag goed gaan? Ik ken de crèche en ik ken de juffen dus het moet helemaal goed komen, maar toch bekruipt me dat rare gevoel..dat gevoel wat elke moeder denk ik wel kent..het gevoel dat je je kinderen bij je wil houden en wil zien of alles goed gaat. Maar dat kan nou eenmaal niet en zou ook niet goed zijn denk ik.

Dus tja ik moet er maar aan toe geven denk ik..over 4 dagen weer aan het werk en begint het normale leven weer. Zou het allemaal lukken? Want ik moet de meiden heen brengen en ophalen alle 3 de dagen, ga ik dat redden, zullen ze mee werken en wordt het niet te hectisch? Ach waarschijnlijk loopt het na een tijdje en kan ik op de automatische piloot en hebben we een juist ritme te pakken, gelukkig werk ik om de dag en kan ik na een dagje werken weer lekker een dagje bij de meiden zijn. Helaas moet er op mijn vrije dagen ook aan het huishouden worden gedacht, want zo hebben we in het weekend lekker tijd voor leuke dingen met het gezin.

Met Lesley ging het ook altijd allemaal goed en ook de combi van werken en moederen, dus waarom zou het nu niet goed gaan? Tja ik heb er nu 2 en ik moet toegeven dat dit toch best druk is soms..een peuterpuber en een baby die niet kan praten, soms best pittig als het dan niet gaat zoals ik dat wil, of gewoon moe ben. Ik denk dat ik het gewoon maar moet doen en dan kan ik oordelen hoe het gaat, Lesley is gelukkig erg makkelijk dus ik hoop maar dat Celine dat voorbeeld volgt en ze een beetje meewerken met mama op de vroege ochtend. En ik hoop dat ik ze op mijn werk niet teveel mis.

Gelukkig ben ik positief ingesteld en komt het vast goed allemaal, met zowel mij als met de meiden. Want juist de combinatie van moederen en werken is zo fijn, die afwisseling en je dubbel zo nuttig en bevredigd voelen. Maar het is gewoon die toren hoge drempel waar je overheen moet en waarbij je de verlofperiode moet afsluiten en de stap tot werken weer moet zetten.

Ik kan het!!!