We lopen de kamer uit

We lopen de kamer uit, je slaat je arm om me heen "Dit komt allemaal goed schatje" En ineens leek alles binnen te komen, ik schreeuwde, ik huilde, dit kon niet waar zijn. Mijn grote liefde had kanker en gaat dood. Je trekt me een andere kamer in en houd me stevig vast. Een lieve verpleegster loopt ons achterna, en geeft mij een glas water.

Stil zitten we aan tafel, verslagen en verward. "Jammer dit hè?" Alleen je blik spreekt zoveel woorden We hebben het over de toekomst, wat zou je graag nog willen? Planningen  worden  gemaakt, We gaan trouwen, We gaan op vakanties. Samen nemen wij ons nog maar 1 ding voor, "we gaan genieten en mooie herinneringen maken"

Laat gaan we naar bed, je kruipt tegen me aan. Ik geniet van je warmte, je hartslag, je geur. Stil lig ik in je armen, bang, verdrietig en verslagen. Dit kan niet, dit kan gewoon écht niet. Om de haverklap zijn we wakker, we besluiten om naar beneden te gaan. Ik zie ons nog zo zitten, op de bank, in het donker. Beide niet wetend wat te zeggen. Uiteindelijk na heel wat uren, vallen we eindelijk in slaap.

De zon komt weer op, onze kleine uk moet naar school. We zitten lekker met z'n 3en in bed, een klein mooi ventje van 2 jaar. Nog zo onschuldig, zo onwetend. Ik kijk naar hem, met een brok in m'n keel. Waarom moet jij dit nou meemaken ventje? Waarom moet jij je papa kwijt raken? Samen besluiten we dat onze kleine vriend een dagje niet naar school hoeft. We gaan er gewoon een "leuke" dag van maken.