Wat ga ik je missen!

Allerliefste Valentina,

Wat een rare tijden zijn het geweest en zijn het nog steeds. Vanaf 17 maart zijn wij elke dag, 2 maanden, onafscheidelijk geweest. Het woordje papa ken je niet meer en je roept alleen nog mama. Als ik uit je zicht ga begin je te huilen terwijl je dit hiervoor nooit had. Hoe gaan we dat straks doen als ik terug fulltime aan het werk ben en nog maar 2 dagen in de week samen met je ben?

De eerste week dat mama thuis zat doordat de winkel dicht ging, moest ik even wennen. Ik wist niet goed hoe ik je moest entertainen een hele dag. Eigenlijk vond ik het ook zwaarder om thuis te zijn bij jou dan op mijn werk. Alles opruimen, eten klaarmaken, slaapjes die niet lukte, vitamine d niet vergeten, luiers verschonen en weer van voor af aan.  Na 1/2 weken, draaide dit volledig. 

Ik genoot eindelijk van de tijd samen. Elke dag zie ik je steeds meer vooruit gaan. Nooit gedacht dat ik een huismoeder zou kunnen zijn, maar pas dan besef je wat je allemaal mist van je kind. Elke dag gaan we 1/2 uur naar buiten, je eet nu zelf mee, je kunt nu ook alleen spelen als mama moet koken en brabbelt steeds meer. 

Toen ze op het nieuws zeiden dat de crèches weer open gingen, moest ik huilen. Van zoveel tijd samen, naar terug 2 dagen op de week. Natuurlijk ben ik dankbaar dat we deze 2 maanden samen hebben kunnen delen. Ik weet dat we elkaar terug moeten gaan missen en dat het terug aanpassen gaat worden voor ons alle twee. Maar wij kunnen dit snoepie! 

Liefs mama