Wat er in een jaar kan gebeuren

Precies een jaar geleden, op dinsdag 28 oktober 2014 gierden de zenuwen door ons lichaam. Het was de dag van de 20-weken-echo. Vóórdat ik zwanger was riep ik altijd als iemand zei de 20-weken-echo te hebben "leuk dan weet je of het een jongen of meisje wordt". Inmiddels is dat een uitspraak die ik niet meer doe. Ik weet dat de 20-weken-echo veel meer inhoudt dan weten wat het geslacht is. En met dat geslacht ben je op dat moment eigenlijk niet eens zoveel bezig. Je wil weten of het wondertje in je buik gezond is..
Er was me al verteld dat de echoscopist erg stil kan zijn, wij hadden het geluk met een praatgrage meneer. Alles werd bekeken en benoemd, je kon zelfs het bloed zien stromen. Niet te bevatten wat ze allemaal kunnen zien. Hij vertelde dat baby een groot hoofd had. Oke, groot hoofd...wat betekend dat, vroeg ik me af? Waterhoofd of iets anders?? Nee, stelde de echoscopist, gewoon een iets groter hoofd maar niet zorgwekkend. Manlief brak de spanning door te zeggen "dat moet er ook nog uit"...tsja dat had ik zelf ook al bedacht... Maar verder zag de echo er goed uit. En...tussen de beentjes was toch echt iets te zien, dus een zoon was op komst.....

En hoewel we ruim een half uur naar baby mochten kijken wisten we nog steeds niet precies hoe hij er uit zag. We fantaseerden over zijn uiterlijk en moesten nog een week of 16 geduld hebben voor dat ons wachten werd beloond met een prachtig wondertje.

En nu zijn we precies een jaar later en is Julian al weer ruim 8 maanden oud en hadden we de controle bij het consultatiebureau. Ik hoor diverse verhalen over het bureau maar ik wordt er altijd blij van als ik er weer naar toe mag. Julian wordt dan gewogen, gemeten en er gaat weer een stukje van mijn onzekerheid in de opvoeding weg.
Precies een jaar na de 20-weken-echo en Julian is 7945 gram en 67,8 cm! Onze lieve kleine bollie. En wat was de wijkverpleegkundige weer tevreden :-)
Hoe zal mijn leven er over een jaar uitzien?