Wat een mooi kindje maar hij is eigenlijk van een tweel

Nadat we een jaar hebben gewacht wouden we graag een tweede kindje. Dus weer het hele traject van icsi. Na 2 jaar en 3 pogingen lukte het ons weer om zwanger te worden. Dolblij dat het toch weer gelukt was. Na 7 weken controle en ik schrok wel. Het was een tweeling. We wisten natuurlijk dat die kans bestond omdat we ook 2 embryo's terug hadden geplaatst maar had er niet op gerekend. Na een paar weken begon het langzaam te wennen. Maar tijd daarvoor kregen we niet erg. Met 12 weken kwamen we erachter dat het met 1 kindje wat minder ging omdat het niet zo heel goed groeide. Toen gingen we de molen in. Na veel testen en onderzoeken kwamen we erachter dat het een jongen en een meisje was en dat het meisje een afwijking had in de placenta zeker maar kon ook nog in het kindje zelf zitten. Het heet trilogie 16. Na veel wikken en wegen ervoor gekozen om toch gewoon ervoor te gaan en zien waar we uitkwamen. Maar nog geen week later kregen we te horen dat ze het niet zou overleven en waarschijnlijk in mijn buik zou overlijden. Ze heeft gevochten voor haar leven omdat ik spontaan ben bevallen met 30+3.  Ze is  om 2.17 geboren op 4 juli 2015 en woog 630 gr. En ze was er hoor en wat deed ze het gelijk goed. Alleen na 1 dag begonnen haar darmpjes te verkleuring en ze moest met spoed geopereerd worden. Helaas heeft ze het niet gehaald. De operatie wel maar erbovenop komen niet. We hebben een heel mooi afscheid gehad voor haar maar wat mis ik haar. Mijn zoontje is om 5.10 geboren op 4juli 2015 en met 1545 gr. Na 7 weken in het ziekenhuis mocht hij naar huis. Hij doet het nu na nog een paar x ziekenhuis opnames heel goed. 

Wat ik nu heel moeilijk vind is dat mensen die mij niet kennen heel blij reageren en proficiat wensen maar dat ik heel veel verdriet ervan heb omdat ik de andere helft mis.

Wil niet zeggen dat ik niet blij ben met mijn zoon maar ik had zo graag zijn zusje erbij gehad. 

Ben nu herstellende van een pnd. En begin nu langzaam van hem te genieten. Maar ik kan nog niet ermee omgaan als mensen mij proficiat wensen.