Wanneer je vakantie toch niet helemaal verloopt zoals verwacht…

30 juni, Ein-de-lijk, de dag waar we alweer een paar maanden naar uitkijken… We vertrekken op VAKANTIE! Zon, strand, zwemmen en gewoon NIETS doen en ohja dé perfecte IG-foto maken ;-) Oké, even vergeten dat we een peuter van bijna 2 mee hebben die de plannen af en toe eens in de war kan sturen… ? HERKENBAAR?

Zondagmiddag- We kwamen aan in ons privéhuisje in Spanje waar Léonie’s grootouders al alles in gereedheid hadden gebracht. Ik stormde al naar boven om mijn nieuwe bikini aan te doen en vriendlief begon aan het opblazen van die oh zo typische (Instagram-waardige) flamingo ? Léonie daarentegen was nog niet meteen bereid om haar badpakje aan te trekken en in het zwembad te springen maar ach ja, we waren er nog maar net, ze moest waarschijnlijk gewoon nog even uitrusten na de vliegreis en wat aanpassen aan haar nieuwe omgeving. Zo gaat dat nu eenmaal met peutertjes zeker?! Ze zou de volgende dag wel paraat zijn om in het zwembad te duiken…

Maar nee hoor, ook maandag leek ze er nog niet veel zin in te hebben, integendeel, ze begon alsmaar meer te jammeren en het zwembad sprak haar nog steeds niet aan. Mevrouwtje wou vooral naar bin, bin, bin wat dus BINNEN betekent in haar taal. Belangrijk detail is dat ze thuis altijd buit, buit - BUITEN dus – wil zijn…. Begrijpen wie begrijpen kan!

Tussendoor had ze ook leuke en heerlijke Léonie-momenten hoor, vooral haar buggy was haar grootste vriend de eerste dagen! Wat ons allemaal opviel, was dat ze vaak naar haar mondje greep, ze extra veel speeksel uit haar mondje toverde en ergens pijn leek te hebben. Daarbovenop begon haar temperatuur te stijgen, naar +38°. Jawel, daar lag ik dan, op mijn luchtmatras toch lichtjes te panikeren wat er aan de hand was….

Spaans doktersbezoek

We besloten dan toch maar om eens bij de dokter langs te gaan die zich gelukkig op loopafstand van ons huisje bevond. Daar haalden we ons beste Spaans boven, maar het was niet makkelijk om alles te begrijpen van de typische man in witte jas die zowel zijn beste? Spaanse, Duitse als Franse accent bovenhaalde! Verdict (wat we toch denken uit te maken uit deze conversatie) : 4 doorkomende tandjes en blaasjes in de mond die konden wijzen op “mund-hant-vutziekte”, holéééj! Na enkele dagen met extra tandgelletjes en Perdolan, werd ons Léonie gelukkig weer de oude én jawel… zat onze vakantie erop en konden we terug naar België!

Voor alle duidelijkheid, het was een fijne reis maar enkele tips voor alle mama’s en papa’s: verwacht niet altijd dé droomvakantie want onze kindjes worden dus echt wel ziek op momenten dat je het écht niet wil! Daarentegen hebben we toch weer geleerd om ook van deze mindere momenten zeer mooie herinneringen te maken! <3

En dan nu aftellen naar ons volgende reisje, hopelijk wél met "Instagram-waardige" flamingo-foto’s ? – I’ll keep you posted - ADIOOOOOS!!!!