Waarom thuisblijfmoeder een ‘vies’ woord is.

Er wordt zo ontzettend veel geschreven, uitgezonden maar vooral geblamed. Hoe gezinnen de werkverdeling invullen. Waar altijd vanuit wordt gegaan is dat de vader fulltime werkt. Want dat ‘hoort’ zo. Daarnaast werkt de moeder meestal parttime. Of tegenwoordig fulltime. Want veel gezinnen hebben niet de ‘luxe’ om een van de ouders parttime te laten werken. Het kan natuurlijk ook zo zijn dat de beide ouders geen concessies willen doen en fulltime werken. Ook prima. En dan heb je de ‘thuisblijfmoeders’. De luie moeders die niet willen werken en hun kinderen als excuus gebruiken om thuis te blijven. Als wij de media moeten geloven… En laat ik nou net zo’n thuisblijf moeder zijn!

Tegenwoordig wordt op alle fronten kritiek geleverd. Bij elke keuze die gezinnen maken. Want, als beide ouders fulltime werken is het zielig. Waarom neem je dan kinderen? Ook worden deze kinderen zogenaamde ‘sleutelkinderen’ genoemd. Dan hebben we nog de klassieke vorm, vader werkt fulltime en moeder parttime. Daarop wordt gezegd “Waar is de emancipatie? Waarom kan de man niet parttime werken?” Dan hebben we nog de vader die parttime werkt of thuisblijft bij de kinderen. Dan is de vader de held(?) en de moeder een harde carrière bitch(?). HOEZO?! En dan hebben gezinnen die het andersom doen. Vader werkt fulltime, moeder thuis. Nou mensen, dan breekt de hel los. Niet over die vader, want die moet doen wat hij moet doen, maar die moeder!! Die luie moeder die profiteert van haar man. SORRY!?!?

Laat ik nou thuis zijn bij mijn kind. En dan is de mening al snel klaar. Maar ernaar vragen? Ho maar. Soms zijn de situaties anders dan ze eruitzien. Ik ben namelijk, allesbehalve dan lui en deze moeder is ook niet afhankelijk van haar man. Naast de fulltime zorg voor ons kind en het huishouden (kom maar op met dat commentaar, want het is zo ouderwets!), ben ik gemiddeld ook nog 40 uur, of meer per week bezig met alles rondom mamawereld.com

Jammer joh voor die mensen met een vooroordeel en niet komen vragen!

Mijn punt is, dat een vrouw het niet goed kan doen. Welke vorm het ook is. Of ze werkt te hard en moet er voor haar kinderen zijn of ze is lui. En laten wij nou liever horen dat wij te hard werken dan lui zijn. Maar ik vind moeders die bij hun kinderen zijn absoluut niet lui…

24 uur per dag 7 dagen in de week de zorg voor je kinderen en alles daaromheen is misschien wel vermoeiender dan een werkdag. Tenminste dat hoor ik vaak om mij heen. “Ik zou dat niet kunnen hoor, de hele dag met mijn kinderen”. Zelf zie ik dat helemaal niet zo. Ik zie het als een luxe. Een luxe dat ik June zie opgroeien. Dat ik alles mee kan maken. En die extra tijd voor mijzelf, en dat ik mamawereld.com niet meer in de avond hoeft te doen, komt wel weer als June naar school gaat. Misschien zie ik het wel als een luxe omdat June echt een cadeautje is. Wij zouden niet eens kinderen kunnen krijgen. Een echt wonder.

Mochten wij er nog een broertje of zusje voor June bij komen, zou ik het weer zo doen.

Wat ik hier mee wil zeggen is, dat alle ouders, elke vorm van werkverdeling, zolang het gezin erachter staat en er goed op gaat, helemaal goed. Waarom moeten wij zo oordelen over andermans levens? Zolang iedereen in dat gezin gelukkig is, waarom oordelen. Laten wij nou allemaal op ons eigen leven focussen. Scheelt een hele hoop hoofdpijn.

Bedankt voor het lezen!

Liefs,

Jamielee