Waarom niemand verteld dat borstvoeden echt een hele opgave is.

Borstvoeding, het is een veelbesproken onderwerp. Tijdens mijn zwangerschap vroegen veel mensen of ik het van plan was te gaan geven. Het is goed voor de hechting tussen moeder en kind, het is gewoon héél gezond is voor je kindje en het is ook nog eens handig is omdat je het altijd bij je draagt.  En uiteindelijk scheelt het ook nog eens best wel wat in de kosten ten opzichte van kunstvoeding. Ideaal toch?!

Ik heb al ver voor mijn zwangerschap besloten dat ik heel graag wilde proberen om te gaan borstvoeden, mits het zou lukken. Dat het niet vanzelfsprekend is dat het goed op gang komt dat had ik al vaker gehoord en gelezen. Daar schort het bij mij gelukkig niet aan, er bleek van het begin af aan meer dan genoeg voeding te zijn.

Maar het is niet zo romantisch als veelal in de media beschreven wordt heb ik ondervonden. Ik heb nog geen een moeder gehoord die me zei dat het ook echt loodzwaar is met tijden. Vooral de eerste 2 weken heb ik in de nacht stiekem tranen met tuiten gehuild van vermoeidheid. Ik wilde het zo graag, maar ik was ook zo intens moe en overdonderd door alles wat er überhaupt om me heen gebeurde. Om nog maar te zwijgen over stuwing en tepelkloven dat doet gewoon écht pijn, en dan moet er toch gevoed worden.

Al gauw kon ik naast de voedingen ook kolven om een voorraadje in de vriezer te doen. Nee dat is pas feest, ik voel me tijdens het kolven echt een melkkoe sinds kort. Vooral ook sinds mijn kleine neefje het over de melkmachine heeft. Het is best bewerkelijk als je een borstvoedt en nog kolft, want dan ben je echt grotendeels de hele dag bezig met de voedingen.

Maar het meest bijzondere vond ik toch wel dat mijn borsten blijkbaar geeneens meer eigen waren. De 1e kraamverzorgster vistte ze zo uit mijn beha om te checken of om de kleine aan te leggen. Dat stukje mis ik zeker niet.

Nu, na bijna 6 maanden, voed ik nog volledig op borstvoeding. Ik kolf vaak i.v.m. werk en studie en dan voed ik met de fles. Héél bewerkelijk, maar de kleine groeit er goed op. Hoe lang ik het nog volhoud dat weet ik niet, ik begin het echt gedoe te vinden. Maar de laatste weken leg ik de kleine af en toe weer aan en dan vind ik dat toch wel weer héél bijzonder, dan geniet ik echt en de kleine vindt het ook zichtbaar fijn. Hij is een van de weinigen die momenteel nog enthousiast wordt bij het zien van mijn borsten ?!

Hoe heb jij het borstvoeden ervaren? Zou je het bij een volgende zwangerschap weer doen?