6 jaar geleden
Waar is mijn roze wolk
Waar is toch mijn roze wolk. Over mijn kraamtijd en gevoelens en een klein beetje over onze kleintje
mijn eerste kindje. Ze hebben het altijd over die roze wolk, Maar bij mij is hij alles behalve roze.
Terwijl ik eigenlijk geen slechte bevalling heb gehad. Ja hij was pijnlijk vanaf 5 uur in de ochtend. 22:10 had ik hem in mijn handen
Ons enigszins kleinere man dan we dachten. Wel gezond gelukkig.
Maar waar is nou mijn roze wolk.
De kraamtijd verliep ook redelijk rustig op het borstvoeden na dan.
Na tepelhoedjes, kloven, kolven, heb ik het na een maand opgegeven. Kon het gewoon niet meer aan.
Mijn roze wolk is verdreven door de regen van emoties.
Eerst dachten we kraam tranen hoort er allemaal bij, maar nu is mijn kraamtijd voorbij en de tranen zijn er nog
Ik voel me een slechte moeder, die alles fout doet. Daar wordt ik boos en gefrustreerd van wat uit gereageerd wordt op mijn man.
Hij is zo sterk maar heeft het er heel moeilijk mee.
Gelukkig hebben we hulp gezocht.
Hopelijk helpt het.
Anoniem
Ik zat wel heerlijk op een roze wolk maar heb na mn kraamweek ook veel tranen gehad en dacht soms ook dat ik t allemaal niet goed deed. Gelukkig heb ik een hele lieve vriend en familie die tegen me vertelde dat ik t allemaal wel heel goed doe. En ook al gaat borstvoeden goed daar kan je je ook kut onder voelen dus dat hoeft niet slecht te gaan. (Lees: een halve dag spenderen aan je borsten. Kolven en voeding geven) De kleine meid is nu 4 weken en ga langzaam afbouwen en over op flesvoeding. Ik voel mezelf een stuk beter nu ze afentoe een fles krijgt. Ben weer meer happy en huil veel minder. Dus ook al zit je wel op een roze wolk en gaan dingen wel goed kan je ook op een grijze wolk terecht komen. K*t hormonen. Uiteindelijk komt alles goed en je moet doen waar je je goed bij voelt en wat jij denkt dat goed is.
mamavaneenmeisje
goed dat je hulp hebt gezocht, want ooit word die grijze wolk wel beter! hier helaas ook een grijze wolk gehad. naja hij werd soms pikzwart. De gedachtes die ik soms had waren te erg voor woorden. Ik schaamde me zo enorm. Zo erg dat ik gen hulp durfde te vragen. Dat ik het niet eens tegen me man durfte te vertellen tot ik voor zijn ogen instorte en het wel moest vertellen. Maar pas na 3,5 jaar heb ik profeecioneel hulp gezocht. Had ik dat maar eerder gedaan. Ik voel me nu veel beter! Naast mijn sombere buien, kreeg ik namelijk ook angst aanvallen. Dit was echt het gevolg van alles op kroppen, niet praten niet communiseren. Alleen door te werken aan me somberheid verdwenen ook mijn angst langzaam. Voor jou gaat echt die zon ook wel weer schijnen! ps hebben ze ook bloedgeprikt? Van bijv afwijkende schildklierwaardes kan je ook enorm naar worden.
Anoniem
Schaam je niet.. Een roze wolk die is er zelden.. Voeding die niet lukt, bijkomen van de bevalling, de verantwoording van een baby.. Nee het ligt niet aan jou.. jij en je lichaam moeten wennen aan het nieuwe leven en jij aan je nieuwe oude ik.. Zet hem op je kan het