Waar ga je nu met mijn dochtertje heen???

27 mei 2016 de dag van Evy haar geboorte.

Gepland want ik werd ingeleid wat eigelijk de 26 al plaats zou vinden maar het was te druk op de verloskamers dus ik kon die dag niet ingeleid worden.  Nou dan gaan we ons opnieuw voorbereiden op de volgende dag. Wat ook heel verwarrend was voor Dylan toen hij net een weekje 2 jaar was. Hij snapte er niets van. 

Mama zou toch vandaag een baby krijgen. We kwamen dan ook thuis bij mijn moeder waar Dylan was.  En Dylan zij meteen baby nou mama? Ja schat ze is er nog niet morgen komt ze echt dan mag je baby een kusje geven.  

De nacht op 27 mei 39,4 weken zwanger  ik kreeg weeën elke 10 min kwamen ze het duurde niet lang voordat er 7 min tussen zat. Sander ik heb weeën wat moeten we nu doen?  Nog even afwachten zij die nou oké daar lag ik dan met mijn ogen wijt open.  Maar helaas zakte het al snel weer af. Half 6 de wekker ging. We moesten om 6 uur de verloskamers even bellen of we terecht konden dit kon. Om 7 uur moesten we ons melden.  

Aangekomen in het ziekenhuis, werden we mee genomen na een kamer waar ik een infuus kreeg.  Al snel kwamen de weeën goed opgang maar de ontsluiting bleef maar op 1,5 cm. Hier was ik al bang voor bij Dylan heb ik een keizersnede gehad omdat ik na 14 uur weeën nog steeds op 5 cm zat.  En het was ook een grote kans dat het nu weer zou gebeuren.  Maar we hielden vol inmiddels 6 uur in de weeën en 4 cm ontsluiting dit gaf hoop maar wat werden de weeën toch in 1 x heftig ik kon ze niet opvangen en ik verging van de pijn.  

Een ruggenprik was de oplossing volgens de verloskundige nou oké een ruggenprik. En ja het werd minder (dacht ik) weer terug op de verloskamer was het weer net zo erg. De ruggenprik zat er niet goed in of was verschoven.  Toen vroeg Sander zal ik je moeder bellen of ze wil komen. Ja graag was mijn antwoord.

20 minuten later was mijn moeder er, en wat was ik daar blij mee ze was de 1e die zij meid puf is na je kindje toe naar je buik en niet zo hoog. Dus ik deed wat mijn moeder zij en het hielp <3. Maar niet veel later werden de weeën weer heel heftig en kon ze niet meer weg puffen dus ik kreeg een pomp waarin een beetje suf van werd maar dit hielp wel goed. Ondertussen werd er even weer gevoeld hoe ver ik was.  Ik was 7 cm jeeeej het gaat me lukken dacht ik.  En na dat ze gevoeld had werden de weeën weer pijnlijker.

Na 3 kwartier zij ik tegen de verloskundige ik moet persen hoor ze komt.  Nee je bent nog niet zo ver zei ze hou het nog maar even in. "Nee het lukt niet ze komt".  Dus iedereen werd er bij geroepen de jassen en handschoenen gingen aan en ik mocht persen eindelijk dacht ik. Nou hoppa benen zowat in de nek en persen maar.  Niet veel later was onze kleine meid Evy geboren om 20 over 9 is ze ter wereld gekomen. Maar toen toen gebeurde er iets wat ik verschrikkelijk vond. Ik hoorde geen huiltje en ik hoorde de verloskundige zeggen we nemen haar even mee.  Huh wat waar ga je met mijn dochtertje na toe wat is er aan de hand. Wat was dit erg. Een half uur later werd Sander er bij geroepen en werd er gezegd dat ze huilde. Pffffff gelukkig ze leeft. Evy had vocht in haar longetjes gekregen en had even geen zuurstof waardoor ze niet ademde.  

Naar een uur te moeten wachten mocht ik mijn meisje eindelijk vast houden maar dit was maar voor even want ze moest na de kinderafdeling. Ondertussen moest ik die moederkoek nog uitpersen en werd gehecht.  Daarna mocht ik eindelijk onder de douche.  

Om half 2 in de nacht was ik klaar om naar mijn meisje te gaan ik mocht haar eindelijk echt even vast houden wat was ze mooi en wat was ze klein <3 om kwart voor 3 moest ik dan toch echt wel na mijn eigen kamer. Maar hoe moet dat nu ik geef borst voeding. Dit was geen probleem ze werd elke 3 uur even bij me gebracht en weer mee genomen. De volgende dag en nacht mocht ze bij me blijven ik heb haar geen seconde weg gelegd want ik moest de tijd in halen voor mij gevoel. En wat was grote broer toch trots <3