Waar ben je gelukkig?

Waar ben je gelukkig?

Is het een plek, een bepaalde situatie waarin je verkeerd, de mensen om je heen of je werk?

Ik ben regelmatig ongelukkig geweest zonder echt een oorzaak aan te kunnen wijzen. Het was altijd gewoon een gevoel van binnen zoals ik het omschreef. Ik wist wel dat ik mij gelukkig prees met mijn familie, dus je kunt zeggen dat ik in ieder geval wel wist waardoor het niet kwam. Toen ik mijn man leerde kennen ontdekte ik eigenlijk pas echt wat heel gelukkig was, alles ging zo vanzelf en voor het eerst geloofde ik misschien wel in het woord soulmate, hoe zoetsappig ook. Ik kon daar niet echt een reden voor verzinnen, het was gewoon een gevoel van binnen.

Toch ging ik persoonlijk wat wankelen tijdens mijn eerste zwangerschap, hoe gelukkig ik daar ook door was. Het had denk ik niets met gelukkig of ongelukkig te maken maar meer met hoe ik naar mezelf keek, en dat riep natuurlijk wel die gevoelens op.

Door hulp tijdens deze zwangerschap en daana, en tijdens de tweede zwangerschap voelde ik me eigenlijk wel gelukkig. Het leven wordt ineens heel anders als je moeder bent, je wordt gelukkig als ze ineens gepoept hebben zeker wanneer ze dat de dag ervoor niet gedaan hebben, of je staat als een idioot te juichen als ze zich ineens kunnen omdraaien op een bepaalde leeftijd. En draait het daar toch ook allemaal niet om, om klein geluk…? Twee bundeltjes liefde, die maken je gelukkig. Het hebben van dat complete gevoel als je op zondagochtend met z’n vieren aan tafel zit te ontbijten, ook al ligt alle hagelslag op de vloer.

Ik ben gelukkig, en dat moet ik niet verwarren met wat ik allemaal zou willen in het leven. Ik denk heel vaak dat ik nog gelukkiger ben als ik vrij zou wonen, wanneer ik weg kan kijken als ik in de ochtend de gordijnen open doe. Maar dat zijn geluksmomenten en niet per definitie de manier om gelukkiger te worden. Toch vind ik het wel belangrijk in het leven dat je de dingen waarvan je droomt probeert te realiseren als je die mogelijkheid hebt. Nee, ik word niet gelukkiger van meer vrijheid om me heen, maar het geeft me wel wat meer geluksmomenten.

Dus, als de situatie zich dan voordoet dat je kunt verhuizen richting zee vanwege werk, is dat wel iets om serieus over na te denken. Waar ben ik gelukkig? Hier op de plek waar we wonen als gezin en mijn familie om me heen? Of op een nieuwe plek met weids wonen en alleen mijn gezin? Ik kwam erachter dat het samenzijn met mijn gezin echt op nummer één staat, waar dat dan ook is, en dat je in het leven moet kijken naar mogelijkheden niet naar onmogelijkheden. Dat verhuizen naar zee mij samenhoudt met mijn gezin, we weidser kunnen wonen, het einde van Nederland aan je voeten ligt, je vrijheid ervaart omdat je tot aan de horizon kunt kijken en dat familie gewoon op twee uur rijden bereikbaar is.

Dus ik zeg ja tegen een nieuwe start en een nieuwe plek waar wij nieuwe dingen kunnen ontdekken als gezin en de wereld letterlijk aan onze voeten ligt. En ik zal daar net zo gelukkig zijn als hier en nu, alleen door de omgeving en het wonen aan zee geeft me dat waarschijnlijk meer geluksmomenten. Natuurlijk ben ik echt niet zo naief om te denken dat ik daar nooit een keer verdrietig zal zijn, of zal denken ‘waar ben ik aan begonnen’, maar ook dat zullen momentopnamens zijn.

Want, of ik nou woon in een hutje op de hei, de Noordpool of in een woonwijk, bij mijn gezin zijn, familie hebben die dicht bij je staat en mooie momenten beleven, dat heeft voor mij met persoonlijk geluk te maken.

Ik prijs mezelf dan ook een heel gelukkige vrouw en moeder want ik heb het allemaal!