Waar ben ik mezelf kwijtgeraakt

Wat heb ik gedaan, was het pure lust, ben ik mijn verstand en goede opvoeding verloren, heeft de scheiding een andere weg uitgestippeld als die ik ooit voor mezelf heb bedacht.
Gisteren was de avond dat ik D  weer zou ontmoeten, ik had me voorgenomen om er een punt achter te zetten.
Het is een aardige vent, eentje die ik niet echt aantrekkelijk vind, maar eentje met een leven waar ik heel nieuwsgierig naar ben en waar ik meer van wil weten, maar dat hij totaal geen interesse in mijn leven en in mijn kinderen heeft, stoort me vreselijk en daarom is het goed geweest zo.

Eenmaal op de bank in D zijn huis, kletsen we erop los en vraagt hij zowaar naar de kinderen (help dat was niet de bedoeling) hij is lief en als ik vraag om wat meer te vertellen over zijn passie, semi professioneel pokeren, krijgt D een glans over zijn gezicht en trekt mij mee in zijn ervaringen en belevenissen.
Heerlijk om naar te luisteren en te kijken en voordat ik het weet kruipt hij naast me op de bank, beginnen we te zoenen en begint hij mijn kleding uit te trekken.

Na 15 jaar meneer gehad te hebben, is dit een welkome ervaring en ben ik als was in zijn handen........mee naar boven en ik heb een heerlijke nacht.
Hoe het met D zit kan mij totaal niet boeien en ik ga helemaal op in het moment.

Na een paar uurtjes valt D in slaap en lig ik naar hem te kijken.
Het was heerlijk, dat kan ik niet ontkennen, maar dit is niet de man waar ik een nieuwe relatie mee wil, het was goed zo, hier stopt het, ik weet het nu zeker.

Heel zachtjes raap ik mijn kleding bij elkaar en als ik aangekleed ben, maak ik D wakker.
Ik vertel hem dat ik het fijn vond, ik naar huis ga en dat het wat mij betreft hier bij eindigt en dat ik het leuk zou vinden om nog app contact te hebben en als we bevriend kunnen blijven op fb.
D is het met me eens (of tenminste dat zegt hij) ik geef hem nog een kus en loop naar beneden, trek de deur achter mij in het slot, stap in de auto en rij naar huis.

Alles wat ik van mijn ouders mee heb gekregen heb ik zojuist teniet gedaan, niet te veel over nadenken en genieten van het moment neem ik me voor. Mijn zus stuur ik nog een app-je voordat ik in bed stap: Een wilde nacht met D, maar het is klaar en ben weer een ervaring rijker.

Om 5 uur lig ik in bed, snel slapen en hopen dat ik dit alles in mijn dromen een plekje kan geven.

Als ik bijna slaap gaat mijn mob af, een app-je van A, hij heeft veel zin in onze date en of ik wat meer van me wil laten horen.
Nu even niet, ik heb andere dingen aan mijn hoofd, val me toch niet steeds zo lastig, denk ik. Elke uur moet ik wat van me laten horen en als hij ziet dat ik online ben geweest, maar niet met hem dan krijg ik gelijk een berichtje.
Als ik hem zie er toch maar eens wat van zeggen, het stoort me.

Ik schrik wakker uit een onrustige slaap, ik slaap in mijn meisjes slaapkamer, mijn ouders zijn op vakantie en zo kan meneer tijd met zijn kinderen hebben in "zijn" huis.
Het voelt raar, een bijzondere nacht achter de rug, ik mis mijn kinderen en voel me vooral eenzaam.

Waar ben ik toch mee bezig, ben een half jaar van mijn vent af, officieel een maand gescheiden, mijn koophuis is nog niet rond, ben opzoek naar een andere man, ik ben echt mijn verstand verloren geloof ik.......

Als ik uit bed stap, lekker om 12 uur, dat is dan wel het voordeel van geen kinderen in huis, zie ik dat ik 25 ap-jes heb!!
Allemaal van A, pffffff, en waar is M, ik heb al heel lang niets van hem gehoord, waarom.....zal ik hem anders en berichtje sturen??

Ik durf niet...........