7 jaar geleden
Vriendinnen & zwangerschappen
De periode dat jij en je vriendinnen toe zijn aan kinderen. En bij eentje lukt het niet. Probeer daar maar eens met z'n allen mee te dealen.
Mijn zwangerschap was een complete shock. Een shock waar ik 4 maanden na m'n bevalling nog steeds niet echt mee om kon gaan. Na een aantal moeilijke nachten heb ik m'n moeder huilend opgebeld of ze m'n ukkie alsjeblieft kon ophalen want ik kon zijn gehuil niet meer aan. Mijn vriend trouwens ook niet, en daar stonden we dan midden in de nacht.. In de schuur omdat we allebei compleet van de kaart waren.
Ik voelde me ondankbaar. En nog steeds vind ik dat ik die periode echt een vreselijke moeder was. Maar ik moest ook enorm wennen. Niet dat dat een excuus is, maar toch..
Maar nu is alles anders. Mijn kleintje groeit op tot een heerlijk binkie die overal heen wil waar ik ben & achter me aan racet in zijn loopstoeltje. Prachtig om te zien dat we nu een geweldige band hebben. Inmiddels ben ik dus wel onwijs dankbaar dat hij een deel van mij is!
Mijn schuldgevoel naar hem heeft plaats gemaakt voor een soortgelijk gevoel voor mijn beste vriendinnetje. Ik heb er 2, waarvan 1 op het punt staat om te bevallen. Dankzij haar heb ik een enorme boost zelfvertrouwen gekregen omdat ze me overal bij betrekt in haar zwangerschap en ze me overal voor belt. Maar die andere, die is inmiddels al even bezig om zwanger te raken wat niet wil lukken. En dan ben ik al die tijd zo ondankbaar geweest voor iets wat eigenlijk helemaal niet zo zelfsprekend is..
En het moeilijkste van alles. Ik durf met haar niet te delen hoe trots ik ben op mijn mooie jongetje. Ondanks dat zij zijn peetmoeder is.
Hoe steun je iemand in zo'n moeilijke periode terwijl het mij is komen 'aanwaaien'? Ik heb totaal geen idee wat er in haar omgaat. En toch, toch wil ik de beste vriendin zijn die er maar is net als dat ik dat kan zijn voor mijn andere vriendin die wel op haar roze wolk bivakkeert.
peetje80
Ik denk dat je haar juist steunt door eerlijk te zijn. Zij geeft zelf aan wanneer het even haar even te veel is
Loes van der Leer
Bespreek dit samen met je vriendin! Vraag je vragen aan haar! Dat is de enige manier hoe je erachter komt wat ze liever niet en juist liever wel bespreek :) succes!
Anoniem
Dat had ik met een oud klasgenoot van mij. Zij waren ook per ongeluk zwanger geworden en ik en mijn man waren al ruim 1 jaar bezig om zwanger te worden. Wij kwamen haar tegen in de supermarkt en toen zei ze dat ze zich best wel schuldig voelde over dat hun ongepland zwanger waren geworden en dat het ons niet wilde lukken. Nou heb tegen haar dat ze zich echt niet schuldig hoefde te voelen? Dat het er voor ons ooit wel eens een kindje is zat. Wel ben ik in die 2,5 jaar vaak jaloers geweest op mensen die onbewust zwanger waren geworden. Maar altijd wel blij hoor voor hun.