7 jaar geleden
VOOR MOEDERS DIE MET SCHULDGEVOEL ZORGVERLOF OPNEMEN
Deze week was het weer eens zover: zoonlief ziek op de dag dat ik moest werken.
Vorige week was het weer eens zover: mijn zoon ziek op mijn werkdag. Met een ietwat naar gevoel een appje naar onze roostermaker: ‘Morgen ben ik met zorgverlof, mijn zoon heeft flinke koorts en moet dadelijk met hem naar de huisartsenpost. Morgenochtend heeft hij nog een afspraak bij de dokter.’ Tegenwoordig geeft het nog een béétje een onprettig gevoel, maar er zijn tijden geweest dat ik met grote spanning de reactie van mijn leidinggevende tegenmoet zag. Wat zou hij wel niet denken?
Herken je dat gevoel? Dan volgt er nu voor jou een reactie, waarin ik wat provocatieve technieken gebruik. Die reactie kan soms vreemd overkomen, of overdreven of hysterisch, maar dat alles is om moeders die zich schuldig voelen bij het opnemen van zorgverlof aan het denken te zetten…
Want wist je dat het juist heel goed is dat je dat schuldgevoel hebt? Dat maakt van jou een moeder en collega met een hart; één die haar verantwoordelijkheden goed kent; een werknemer die weet hoe belangrijk ze voor haar werkgever is. En het zorgt er ook nog eens voor dat je na het zorgverlof niet alleen je eigen werkzaamheden nog even inhaalt, maar dat je er ook nog een extra beetje bijneemt. Inderdaad: zodat mensen ook écht wel weten dat jij er niet de kantjes vanaf loopt. Eigenlijk zouden leidinggevenden heel blij moeten zijn met die powermoeders die zorgverlof opnemen, aangezien ze bij terugkomst nóg harder werken dan ze normaal al doen. Heb jij ook gehoord over het werkweekproject in Zweden? Die werkweek die heel erg kort is én voor extra hoge productiviteit zorgt? Preciest! Moeders met zorgverlof weten dat! Zorgverlof is de toekomst!
Lees verder: op mijn eigen pagina
Anoniem
Hallo Wendy, Ja, daar heb je gelijk in. Helaas werkt niet elk gezin hetzelfde, daarbij werken veel opa's en oma's van tegenwoordig nog en hebben ze duidelijker een eigen leven dat vaak ook vol zit. Van de andere kant heb je (in beperkte mate) ook recht op zorgverlof en zou je je niet schuldig hoeven voelen. Maarja, je emotie doet soms gekke dingen met je.
anoniem2017
Ik neem nooit zorgverlof op. Probeer het eerst anders op te lossen. En papa is er ook nog dus het is niet enkel aan mama om steeds een oplossing te vinden. Nu hebben wij het geluk met opa en oma als oppas en die passen net zo goed op als ze niet lekker zijn. Daarbij zit ik echt niet in over het werk wat ik moet doen als ik die werkdag niet zou kunnen, maar vind ik het vervelender voor mijn collega,s Datzijn ook moeders die dan halsoverkop oppas moeten gaan zoeken omdat ik zou afbellen.