voor altijd moeder

Ik bevind mij in een ruimte van ongeveer 12 vierkante meter met met nog 6 andere personen, naakt.

Vandaag zitten we in de sauna. Een heerlijk dagje uit, even ontspannen en bijkomen van de spanning en drukte van een gezin met vier kinderen. Even geen kinderen! En ineens overviel mij het gevoel dat ik ook al had kort na de geboorte van mijn oudste zoon. Het was de eerste keer na de geboorte van onze zoon dat ik alleen de stad in ging. Niet lang, dat kon niet in verband met de (vele!) voedingen die mijn zoontje kreeg. Maar toch, ik was er even uit. Op de fiets, naar de stad. Even ontspannen en iets voor mezelf doen.

Moeder zijn met iedereen willen delen!

En toen ik daar fietste overviel me het gevoel: "Ik ben moeder, maar niemand ziet het!". En, dat was het niet alleen, ik kreeg de onbedwingbare behoefte om dit  te delen. Met wie dan ook! Bij de kassiere had ik de neiging om te vertellen dat ik een zoontje van twee weken thuis had. Bij de bakker wilde ik het liefst de foto van Mees onder de neus van de verkoopster drukken en op straat keek ik naar mensen en kon alleen maar denken, jullie zien niet dat ik net moeder ben!

Op dat moment besefte ik: moeder ben ik vanaf nu altijd en overal. Mijn, inmiddels vier, kinderen zijn altijd bij mij. Inmiddels zijn we tien jaar verder en heb ik het heel erg nodig om af en toe eens even geen moeder te zijn, om even niet te hoeven zorgen en rennen.

En dus zit ik in de sauna en geniet. En terwijl ik denk aan het gevoel van tien jaar geleden, kijk ik naar beneden en zie daar een buikje. Zo eentje die verraad dat daar minstens een of twee kinderen hebben gezeten. En ik weet, iedereen ziet dat ik moeder ben! En ik vind het goed zo.