Voor alles is een 1e keer

Daar is die dan mijn 1e blog...waarom nu pas? Julian is al ruim 7 maanden oud en ik houd van schrijven. Ik hou niet voor niets een dagboek bij vanaf het moment dat ik zwanger raakte. Maar een blog, tsja dat is toch iets delen met de rest van de wereld. Nu ben ik daar al redelijk actief in op mijn Facebook. En daar krijg ik ook elke keer positieve reacties op, dus ach waarom niet een groter publiek aanspreken.

De 1e keer, aangezien Julian ons 1e kind is, is alles in zijn leventje nieuw. En is er dus voor alles een 1e keer. De 1e fles, de 1e nacht thuis, de 1e keer in bad en ga zo maar door..En elke 1e keer is spannend en stressvol. Niet zozeer voor Julian, die ondergaat alles met een mooie lach, meer voor mama (en oké, soms ook een beetje voor papa).
De 1e keer wandelen naar de supermarkt, oh ik weet het nog als de dag van gisteren. Nu moet je weten dat de supermarkt hier zo'n 10 minuten vandaan is, lopend wel te verstaan. Maar de 1e keer met een baby naar de supermarkt is alsof je een wereldreis van 3 jaar gaat maken. De luiertas móet mee. Je weet maar nooit of baby onderweg gaat poepen. En ja voeding móet ook mee, je weet nooit wat er allemaal kan gebeuren. Waarom dat allemaal móet...mooi moment om de hormonen de 'schuld' te geven. En voordat je op pad gaat heb je nog 3 keer de luiertas gecontroleerd of echt alles er wel in zit...
Bij de supermarkt aangekomen, doe je een paar boodschappen, want te veel past niet onder in de kinderwagen. Dus laten we zeggen, binnen een half uur ben je weer thuis, de luiertas ongeopend..en moe van de hele onderneming.
Inmiddels zijn we al heel vaak bij de supermarkt geweest en dat gaat nu een stuk sneller. Julian jas aan, in de kinderwagen, spuugdoekje mee en gaan.

1e keer kinderdagverblijf, ook zo'n dingetje. Voor alle ouders een spannend moment. Je zou denken dat het voor mij iets minder spannend was omdat ik zelf op hetzelfde kinderdagverblijf werk en Julian dus verzorgd wordt door mijn lieve collega's. Maar nee!! Wat was ik zenuwachtig en ja ook ik heb wat traantjes gelaten toen hij 2 uurtjes mocht wennen... Inmiddels zijn we helemaal gewend en worden we allebei heel blij om bij de kindjes te zijn.

1e keer logeren, ik heb het zo lang mogelijk uit gesteld. Het idee dat hij 's nachts niet bij me zou zijn...hij slaapt wel op zijn eigen kamertje hoor maar hoe goed ik ook slaap, elk kuchje hoor ik. En ik (en manlief) weten wat hij 's nachts nodig zou kunnen hebben en de rest niet. Dat is natuurlijk helemaal niet waar maar zo voelde het wel voor mij. Ik sprak een kennis, haar baby is een maand ouder dan Julian en zij had al 3 keer bij opa&&oma gelogeerd!! Ik kon het me niet voorstellen!
Nu had ik een personeelsuitje van mijn werk, pitch&putt in het donker. Leuk!! Daar ga ik me voor opgeven, samen met manlief. Eerst schoonouders gevraagd om op te passen en ja ze konden. Mooi geregeld!!
En toen kwam er een gedachte waar ik heel erg van schrok...zou het niet handiger zijn als Julian daar logeert?? Er waren eigenlijk 2 opties. Of mijn schoonouders zouden hier oppassen of Julian zou naar mijn schoonouders gaan. Mijn schoonouders vinden het uiteraard handiger als hij daar komt. Maar ja om hem dan 'snachts weer over te leggen in zijn eigen bed....
Dus ja die gedachte was eigenlijk niet zo'n slecht idee. Wij een leuke avond, Julian de rust van het doorslapen en opa&oma blij. Heel voorzichtig met manlief besproken en die was het volledig met me eens. Hoe fijn is het om een keertje te kunnen uitslapen. Ook opa&oma had ik niet blijer kunnen maken. En nu nog mezelf overtuigen dat het allemaal goed komt. Sinds Julian geboren is lopen verstand en gevoel zo door elkaar heen en dit was daarin weer een toppunt.

Met een koffer, je leest het goed een KOFFER (!) Want hoe klein Julian ook is, er gaan heel veel spullen mee! gingen we naar opa&oma. Na de fles legde ik hem zelf in bed. En toen de overdracht. Ik heb alles uitgeschreven en vervolgens nog 4 keer benoemd..ze werden vast gek van me. En nee ik ging alsnog niet met een gerust hart naar huis. Helemaal toen ik al vrij snel een appje kreeg van collega omdat pitch&putt niet door ging. Door de regen van de afgelopen dagen was de baan te blubberig...
Mijn 1e gedachte? Dan rijd ik nu terug naar mijn schoonouders om Julian op te halen.
Manlief wist mij uiteindelijk te overtuigen om dat niet te doen. En dus hebben we er een hele leuke avond van gemaakt. Uit eten geweest op de Holterberg, samen rustig op de bank gezeten en wonder boven wonder heerlijk geslapen. Ik ben maar 2 keer even wakker geweest en werd om 9.30 uur echt wakker. Na rustig ontbijten haalden we Julian rond 12 uur op. Wat had hij het goed gedaan!! Goed geslapen 18.15--07.30 uur!! Alle flessen leeg, groente en fruit goed gegeten. Dus alles waar ik me zo druk om gemaakt had was nergens voor nodig..

En het klinkt misschien raar maar we hebben echt genoten van een avondje met ons tweeën!