Snap
  • Mama

Voetsporen achterlaten na je dood

Johan Cruijff is overleden. Ontelbare keren zie je alle televisiebeelden en anekdotes die er van hem zijn voorbij komen. Die zijn er genoeg!

Johan Cruijff. Over tweehonderd jaar noemt men nog steeds zijn naam. Net zoals die van Albert Einstein, Nelson Mandela, Elvis Presley, David Bowie en Amy Winehouse. Beroemde mensen die heel wat nagelaten hebben aan de wereld, na hun dood. 

En jij en ik? De anonieme onbekende mensen? Wat laten wij na, en hoe lang praten ze nog over ons??

Toen mijn oma vijf jaar geleden op 95-jarige leeftijd overleed, en ik op haar begrafenis in de kerk zat, schoot de beangstigende gedachte door me heen dat als mijn generatie er niet meer is, dat alle herinneringen aan mijn oma dan ook van de aardbodem verdwenen zullen zijn. Ze leeft alleen nog in onze herinneringen. Over tachtig jaar, als haar kleinkinderen ook gestorven zijn, kent niemand haar meer persoonlijk. Is ze een naam in een stamboom. Meer niet. En zo zal het ook met jou en mij gebeuren. 

Tenzij we nu nog snel even iets worldchanging bedenken en uitvoeren. ;-) 

Vijftien jaar geleden, overleed plotseling de beste vriendin van een goede vriendin van me. 17 jaar was ze. Ze kreeg een eenvoudige meniscusoperatie en had helaas de pech dat ze trombose kreeg, en daaropvolgend longembolie. Ze raakte in coma en werd nooit meer wakker. 17 jaar! Zij leeft voort in de gedachten van een handje vol familie en vrienden. Maar zij zal niet eens kinderen/kleinkinderen hebben die haar zullen herinneren. Haar voetsporen op deze wereld hielden wel heel erg vroeg op. Over vijftig/zestig jaar is ze helemaal vergeten. Hoe hard. Hoe cru.

En al die nóg jongere kinderen en baby's? 

Als ik dan zie hoe een beroemdheid, die gestorven is, tot aan de andere kant van de wereld door iedereen geëerd en herinnerd wordt, en er nog altijd beeldmateriaal en liedjes van getoond en gedraaid blijven worden, de naam vastgegrift blijft staan in geschiedenisboeken.... Dan beangstigt de anonimiteit van mezelf me wel een beetje... Ik denk daar diep over na. Kan het op de één of andere manier niet loslaten. Het is eng. 

Maar zelf beroemd worden... Nee, ik heb daar geen ambities toe. Dan toch maar alleen in herinneringen van kinderen en hopelijk ook kleinkinderen voortleven.... Om over 300 jaar toch nog ergens als naam op een familiestamboom voor te komen. De bet-bet-bet-overgrootmoeder die eind 20ste eeuw geboren is en hopelijk een groot deel van de 21ste meemaakte! Wat voor vrouw zou zij geweest zijn? Als iemand zich dat dan nog afvraagt.....

7 jaar geleden

alles wat we er nu op zetten... Maar of ze het dan ook nog echt gaan vinden etc. is een volgende vraag. Daarnaast misschien bestaat het internet zoals we het nu kennen dan helemaal wel niet meer ;)

7 jaar geleden

Je blogs blijven bestaan. Je hebt een steen verlegd op aarde, dus de herinnering blijft zeker bestaan!

7 jaar geleden

Ja daar zeg je wat! Waarschijnlijk meer dan ons lief is! ;)

7 jaar geleden

Wat zal er trouwens over 300 jaar nog van ons rondzwerven op internet? Ook een nadenkertje...