Vingertje wijzen

Deze tijd is bijzonder, een tijd die wij met elkaar nog nooit meegemaakt hebben. Dus hoe ga je hiermee om? Het moest zich vormen, maar mooie initiatieven komen van alle kanten. Mensen helpen elkaar, bellen vaker of maken mooie stoepkrijttekeningen. De boeren worden gesteund en mensen kopen massaal bloemen, mooi om te zien wat voor impact het heeft op de samenleving. Maar ook gebeurt er iets wat mensen tegenhoudt om ook maar iets te delen, namelijk; vingertjes wijzen. Heel de bevolking lijkt zich nu prettig te voelen bij het vingertjes wijzen naar anderen. Ja, ik noem het zo, want negen van de tien keer weten mensen niets van een achterliggende situatie. Zien mensen jou met je kleine een rondje lopen? BLIJF THUIS!! Laat je zien dat je patatjes eet? BLIJF VERDORIE TOCH THUIS! Geen enkele online post komt nog voorbij waar geen reacties onder staan die doelen op deze zinnen. Soms met een hele rits aan tierende woorden. Soms snap ik het wel hoor, laatst was hier in de omgeving een tuinfeest, daar kan ik mij aan storen. Ik ga tenslotte zelf ook niet naar vrienden of familie, ik ga niet met Senn naar de supermarkt en ook niet naar speeltuintjes. Ja het advies is; blijf zoveel mogelijk thuis. Maar ik heb wel een peuter van 3 jaar die zijn energie kwijt moet. Dus lopen wij een rondje op de loopfiets door de natuur, waar we niemand zien. Of soms door de wijk, kijken naar beren. Komen we een tegenligger tegen? Verplaatsen wij naar de andere kant van de weg. Wij houden ons aan de regels en zijn we ziek, zwak of misselijk? Dan gaan we nergens meer heen. Aan een foto of filmpje kan jij niet zien of iemand aan de regels houdt, stop dan ook gewoon met het wijzen van vingertjes als je niet weet hoe de situatie eromheen was. Je durft in deze tijden amper meer iets te plaatsen of te zeggen omdat mensen het altijd beter lijken te weten. Ja, we moeten dit doen met elkaar, maar onvriendelijk blijven en oordelen zonder de feiten te weten is niet nodig. Ook niet in deze Coronatijd.