Verwend...en dat heeft dus ook nadelen

Lang geleden, toen ik nog naar school ging, was het gebruikelijk dat als je een beetje goed bleek je van alle kanten banen aangeboden kreeg. Direct na mijn.MBO opleiding ging ik als bijbaan aan de bak in de kinderopvang.

Van gekkigheid hadden ze mijn .opleiding (waarbij ik nog nooit een kind van dichtbij had gezien) omschreven als gekwalificeerd. Ik stond ingeschreven bij wel 8 organisaties, kon ik elke dag kiezen waar ik werkte.Daarnaast werkte ik als ik zin had ook nog eens in de schoonmaak, catering, als receptioniste, en zo nog wat andere dingen. Het gekste en leukste dat ik ooit had gedaan was een soort figurantenwerk. Je werd 's ochtends heel vroeg opgehaald, reed met een groepje andere jongeren naar Duitsland, danste daar wat als achtergrond bij een muziekshow en werd weer thuis afgeleverd. Kreeg je 300 gulden voor en de hele dag gratis eten en drinken.

Uiteindelijk ben ik 8 jaar in de kinderopvang blijven hangen en kreeg van deze werkgever een HBO opleiding. Toen ik eruit wilde bleek ik bij het eerste sollicitatiegesprek abuis te zitten. Ik had gesolliciteerd op iets dat helemaal niet bij deze organisatie werd aangeboden, en ik noch mijn gesprekspartners wisten hoe ik aan de door mij bedachte functie kwam. Men vond mij zo leuk dat ik mijn eigen baan mocht invullen. Dit heb ik een paar jaar gedaan, maar werdin mijn ogen niet goed genoeg betaald. Wederom mocht ik een HBO opleiding in de door mij gewenste richting doen, en daarna mocht ik de door mij gewenste functie tegen betere betaling doen.

En daarna ging het mis. Deze functie bleek ik niet zo leuk te vinden, en ik solliciteerde bij een andere organisatie. En dat was slikken. Was ik gewend aan aardige leidinggevenden en geweldige collega's waar je ook privé mee omging, nu was de inhoud van het werk geweldig. En de rest was vreselijk. Ik had binnen deze club welgeteld drie mensen om me heen die net als ik werden omschreven als 'sterke schouders'. Deze sterke schouders deden met 3 man het werk van de overige 20, zodat de overige 20 flink de tijd hadden onderling te ruziën. Deze ruzies ontaarden uiteindelijk in het jagen op 'de sterke schouders' als opgejaagd wild. .

Toen ik een anonieme enveloppe met daarin een logboek, bijgehouden door een 'collega' tbv onduidelijk wie (al heb ik mijn vermoedens), thuis ontving brak ik. Het logboek was een soort hatelijk verslag van al mijn activiteiten met externen.

"madam kwam te familiair binnen bij de meeting, werd eerst uitgenodigd om vakantiefoto's te kijken. Gezien haar gewicht zou ze eens iets minder strakke kleding kunnen overwegen. Natuurlijk weer het hoogste woord en natuurlijk weer tot in de puntjes voorbereid. Kreeg weer een lachbui, oh wat is madam toch altijd weer gezellig...en ondertussen krijgt ze altijd haar zin" etc. etc. De spelfouten kan ik niet reproduceren.

Door deze ervaring, letterlijk een ijskoude douche na mij eerdere werkgevers, nam ik een enorme klus aan. Ik wist op werkgebied totaal niet wat mijn grenzen meer waren en ik deed mijn werk maar vond er geen klap aan. Ik moest een heleboel mensen wegbezuinigen en herplaatsen en een niet-functionerende afdeling oppeppen.Binnen de laatste afdeling waren 2 dames regelmatig onderwerp van gesprek. Ze functioneerden niet en wisten dat zelf ook. Persoonlijk kon ik het goed met ze vinden en het was duidelijk dat ze weg gingen na .eindecontract. Ik ontdooide en ging gezellig met vooral deze 2 dames om. Lunchen, winkelen uit het werk, met mate wat persoonlijker dingen bespreken...Totdat ik een leuke andere functie had gevonden.

De week waarop ik dat aankondigde, had ik met hun team overleg. Voor het overleg kwamen ze nog even kletsen, eentje kwam haar nieuwe tas showen, de ander was naar de kapper geweest. Tijdens het overleg werd ik met de grond gelijk gemaakt. Binnen tien minuten werd ik schreeuwend voor een slechte leidinggevende en een slecht mens uitgemaakt, en ook een slechte moeder. Door uitgerekend deze twee.

Tijdens het geschreeuw herkende ik het mechanisme:over bijzaken bij een ander de boel overschreeuwen zodat je eigen disfunctioneren niet opvalt. Hun tactiek was: ik doe net alsof ik een slechte leidinggevende heb gehad, zij gaat weg dus dan is er geen vervanging,dan blijf ik in de luwte en word ik misschien verlengd.

Ik heb koeltjes de hoofdpunten uit hun gekrijs opgeschreven, het afgekapt en ben naar het volgende agendapunt gegaan. De hoofdpunten heb ik als 'klacht' aan de directie doorgegeven. Dit was de bedoeling niet, zij hebben een gesprek hierover afgeslagen. Ik heb als persoonlijke noot, en zeker niet professioneel, een korte mail gestuurd waarbij ik heb aangegeven de rest van mijn tijd bij deze organisatie niet meer tegen hun achterbakse gezicht aan te willen kijken. Mijn leidinggevende had als commentaar:het kan niet maar omdat jij voor de rest zo keurig bent is het de grap van het jaar. Deze 2 dames hadden precies tijdens mijn afscheid een teamlunch georganiseerd. Zij hebben een groot deel van deze lunch met zijn tweeën doorgebracht, hun collega's zaten als statement bij mij.

De baan daarop zou een leuke klus worden. Alleen: iedereen die zich er eerder mee bezig hield had zomaar ineens een andere functie. De aap kwam uit de mouw: het was een zootje, zou worden wegbezuinigd, en wederom een fijne door de rest van de organisatie uitgekotste collega. Het eindigde ermee dat ik het model heb geintroduceerd waarmee later ikzelf en al mijn collega's zijn wegbezuinigd.Technisch erg goed, maar vrienden had ik niet gemaakt. Exit.

Mijn laatste baan was niet mijn droombaan, maar het leek leuk en overzichtelijk . Er lag een rapport van een deskundige en vanuit de organisatie de vraag om wat zaken te reorganiseren. Ik bleek zwanger en erg beroerd daarvan. Het team vond de veranderingen niet leuk, maar mij wel. Mijn zwangerschap leek niet zo interessant. Middenin de eerste krachtmetingen over deze veranderingen viel ik vanwege allerlei zwangerschapskwalen uit. Hard.

Uit schuldgevoel ging ik vervangend werk doen. Samen met een zeer ongemotiveerde jongen moest ik aan de slag. Voor mijn verlof is me gezegd hoe blij men met me was en dat ik zeker weer aan de slag ging na mijn verlof.

Tijdens mijn ziekte en verlof hoorde ik al verdacht weinig. Ik was te ziek en moe om daar veel aandacht aan te kunnen besteden.Na de bevalling mocht ik op gesprek komen. Hoe geweldig ik ook was, ik hoefde niet meer terug te komen. Gaf niks dat ik niet genoeg vakantiedagen had. Ik kreeg twee maanden salaris gewoon kado als ik maar wegbleef. Mijn vervangster was naar bleek een vriendin van de directeur. Nee, zij hoefde de opdracht niet te doen, en alle gewenste veranderingen hoefden eigenlijk ook niet. De door mij gesignaleerde problemen die ik vol ongeloof te berde bracht werden gedeeld. Maarja, het team wilde niet he? Geniet van de baby. Binnen 10 minuten stond ik weer buiten.

De ongemotiveerde jongen werkt er wel nog en heeft een verlenging gekregen.

Nu krijg ik een best hoge ww uitkering. Voordeel van de eerdere arbeidsmarkt, onderhandelen over salaris kon toen nog. Ik heb eigenlijk geen zin meer om weer aan de slag te gaan. Ik kan mijn dagen vullen met gezellige lunches met oud-werkgevers die blijkbaar 'als persoon' zeer dol op me zijn. Investeren in nieuwe collega's? Ik moet er niet aan denken. Ik troost me bij het versturen van mijn halfslachtige sollicitaties maar met het idee dat ik nu echt te verbitterd ben om een leuke collega te zijn.

Elk kind heeft zijn les, zegt men. Ik denk dat mijn lieve zoontje me nu leert dat werk niet zo belangrijk is.