Vervolg op de eerste blog

ons meisje achterlaten en zelf naar huis.

De vijfde dag dat ik werd ontslagen uit het ziekenhuis, ik heb al aan de verpleging aan gegeven dat ik last had van mijn rechter been, maar der wed niet echt gehoor aan gegeven er werd gezegt dat komt omdat u al zo'n lange tijd stil ligt is waarschijnlijk spierpijn.

De dag dat ik naar huis mogt had ik nog meer last van de dagen er voor nog eens aangeven maar werd weer niks mee gedaan en stuurde me als nog naar huis ze hadden de kamer nodig. 

De volgende dag ik werd wakker en wil me bed uit gaan om naar de wc te gaan maar het lukte niet ik kon niet meer op mijn been staan of bewegen, met pijn en moeite eindelijk bij de wc aan gekomen..

Direct mijn moeder gebeld dat ze hier heen moest komen zodat we naar de huisarts konden, eenmaal daar meteen door verwezen naar het ziekenhuis ik heb een trombose been.

Was naar mijn eigen internist gegaan een ander ziekenhuis dan waar ons meisje ligt.

Na alle controles bleek ik een bloedprop in mij knieholte zitten, mijn internist was al meteen bezig om een plekje in het vu te regelen en kon er gelukkig meteen terug dicht bij ons meisje.

Eenmaal ik het vu aangekomen per ambulance werd ik op de kamer gelegt zodra alles was gedaan mogt ik naar ons meisje toe wat was ik blij om er te zien na een hele dag niet bij der kunnen zijn.

Het ging super met haar ze deed wat ze moest doen alleen nog hulp met beademing.

Ik werd weer naar mijn kamer gebracht zodat ik ook lekker kon gaan slapen, later in de nacht ging het totaal niet goed met mij de bloedprop was door geschoten en had er een longembolie bij.

Me bloedverdunners werden verhoogt die ik via het infuus kreeg. 

En nog wat andere medicijnen het is zo'n rollercoaster geweest dat ik het niet allemaal meer weet.

Na een week mocht ik het ziekenhuis weer verlaten nu toch met een wat fijner gevoel want ons kleine meisje doen het super,

Als ik het goed heb mocht ons meisje met 4weken over naar een ander ziekenhuis,waar ik zelf ook geregeld zat voor me afspraken bij de internist ik zal me leven lang aan de bloedverdunners moeten de uitslag van het Lap was binnen en er was uit gekomen dat ik een antitrombine 3 defensie heb.

Maar buiten dat daar leer ik wel mee leven!

Weer even terug naar ons meisje die dus over geplaatst is, ze is de nacht super door gekomen en mag de volgde dag een andere couveuse die niet meer bevochtigt werd en ze mag dan eindelijk kleertjes aan,

Wat zag er mooi uit in de kleertjes, stap bij stap werd de de hulp met ademen afgebouwd en ze deed het helemaal zelf uiteindelijk, wat waren we trots op haar ook de sondevoeding werd afgebouwd, ondertussen is ze ook al weer naar een soort van bedje over geplaatst.

Er werd ons verteld dat als ze het zo goed blijft doen en over is op de fles is het wachten tot ze het gewicht heeft dat ze naar huis toe mag.

Na 7 weken mocht ons meisje naar huis een week voor de uitgerekende datum. 

Thuis doet ze het ook zo goed dat ik gewoon me rust kan pakken ze eet goed ze slaap zo wel over dag als snachts, ze bleef een klein poppetje maar deed het op haar tempo en daar is niks mis mee.

Ze is nu een lekkere beidehande tante van 5 en een half en heeft niks van de vroeg geboorte over gehouden op school doet ze het super en komt goed mee, ze heeft een hele hoge worden schatting dat ik af en toe sta te flipperen met me oren.

Me volgende blog ga ik verder over de afgelopen 2jaar over de twijfels over een 2e kindje