Veroordelen is heel makkelijk

Wow.. wat een reacties en wat een veroordelingen van mensen die proberen te oordelen over een blog, waar nog niet eens de helft in staat beschreven hoe mijn situatie is. 

Ik vind het knap als mensen aan de hand van een stukje tekst gelijk een oordeel hangen. Dat ik meteen word uitgemaakt als een slechte en egoïstische moeder vind ik erg triest. Maar ik weet dat ik een super goede moeder ben, ik hou volwaardig veel van mijn dochter en iedereen die mij kent zal dat beamen. 

Graag ga ik in op alle veroordelingen van mijn vorige blog, wat nogal wat stof heeft doen opwaaien.

Het eerste punt waar mensen over zijn gevallen is klaarblijkelijk mijn taalgebruik. Ik denk dat iedereen mijn blog heeft kunnen lezen, in een taal die iedereen begreep. Nee, helaas het was geen ABN, Is dat zo'n ramp, dat er fouten in zaten? Of er nou "me" of "mijn" staat, je begrijpt wat ik bedoel. Ik lees ook wel eens blogs waar ik taalfouten bij zie staan, maar dit is een persoonlijk blog, om je gevoelens en gedachtes te uitten, en geen Nederlandse les waar je een opstel moet schrijven en je gecorrigeerd zal worden, wanneer er taalfouten gemaakt worden. Als je daar niet overheen kan lezen, dan lees je me blogs toch niet? Het is maar een suggestie.

Het tweede punt waar mensen erg graag hun oordeel over hebben is de verslaving van de vader van "mijn" dochter. Mensen hebben een heel erg verkeerd beeld over wat verslaving is. En termen als "junk" zijn erg kort door de bocht. Dat schetst een beeld bij mij van een persoon die de hele dag door alleen maar zichzelf aan het vol snuiven is. Die mensen heb je er ook bij maar zo is het niet bij de vader van mijn kind. Hij is verslaafd aan alcohol en drugs, en dat is verschrikkelijk. Maar achter die verslaving zit een verhaal, hebben jullie daar wel eens aan gedacht? Want niet iedereen heeft een zorgeloze jeugd, of krijgt liefde van zijn ouders. En verslaving is een "ziekte". En het is erfelijk aangelegd. Ik zou tegen de mensen willen zeggen die zo keihard een oordeel er over hebben, probeer je eens voor te stellen hoe het zou zijn als jou kind om wat voor reden dan ook verslaafd zou raken, hoe zou je dan reageren? Het zijn geen "beesten". Alleen mensen die verslaafd zijn, zijn heel erg ziek, en van kanker kan je genezen, van een verslaving niet. Voor "normale" mensen is het niet te bevatten hoe het in hun hersenen werkt. Maar voordat je MIJN verhaal veroordeeld, om MIJN keuzes, ga je dan eerst eens inlezen waar je zojuist je mening overgeeft in plaats van meteen te oordelen, over iets waar je totaal geen verstand van hebt. 

Ik weet zelf ook wel dat mijn situatie niet ideaal is, en dat vind ik verschrikkelijk! Maar elke keuze die ik heb gemaakt is uit liefde voor mijn dochter en bescherming voor haar. Natuurlijk gun ik haar een vader, ik wil niets liever dan dat! Maar wel een vader die onvoorwaardelijk voor haar kiest, en zijn problemen oplost. En ik denk dat iedereen een stabiele relatie wil hebben voor zijn of haar kind. Maar sommige dingen lopen nou eenmaal anders in het leven. 

Zoals je vader die opeens een hartaanval kan krijgen, of je moeder die opeens doodziek wordt, je broertje of je zusje, die plotseling komt te overlijden. Er zijn talloze voorbeelden die ik op kan noemen waardoor de stabiliteit die je voor ogen had voor je kind(eren) opeens in duigen valt, en ben je dan opeens een slechte ouder? Nee, dat is het leven. Je leven loopt niet altijd zoals je het voor ogen had... 

Maar 1 ding weet ik wel, ik hou zielsveel van mijn dochter, en ik geef haar al mijn liefde. Het is een super vrolijke en tevreden baby en ik ga door het vuur voor haar! En mensen die mij veroordelen om mijn situatie; kijk eerst eens naar jezelf, want ieder huisje heeft zijn kruisje...