De laatste vraag verbaasd mij eerlijk gezegd. Vertel je het eerst je man, of eerst die Peter. Alsof het compleet logisch is om ervoor te kiezen je verliefde gevoel te volgen. Verliefdheid is vaak wel de aanleiding om een relatie uberhaupt te starten, maar een huwelijk is niet gebaseerd op verliefdheid. Dat is een chemisch proces in je hoofd, zo even kort door de bocht. De vraag is eigenlijk, waarom heb je het niet veel eerder tegen je man gezegd - want er is bij jouw dus iets 'onvervuld' wat je bij een ander zoekt- en waarom heb je ervoor gekozen je verliefde/fijne gevoel bij de ander te cultiveren ? Dat schrijf je namelijk, je trekt naar steeds naar hem toe en hij naar jou. Is het niet juist logisch om dan ervoor te kiezen om die Peter uit de weg te gaan. Je merkt dat je kriebels en gevoelens begint te krijgen. Nou dat kan je niet altijd voorkomen (zelf ook bekend mee) maar dan ga je de ander uit de weg. Zorg dat je het in de kiem smoort. Je hebt trouw beloofd aan een ander, telt dat niet zwaarder? Dan zorg je dat het niet gecultiveerd word en de onderliggende behoefte aangekaart word. Ook dat is onderdeel van getrouwd zijn. ( Of levenspartner of hoe je het ook vorm wil geven. ) Ik zou dus zeggen: Vertel het je man, ga er met hem aan werken en zeg tegen die Peter of niks, of dat je beter even met iemand anders samen werkt.
Wauw wat een heftige reacties zitten ertussen. Soms moet het heerlijk zijn als je leven zwart/wit is, in de praktijk zit er een heel grijs gebied tussen.
Verliefd worden op een ander, zoals ik het lees heb je er niet bewust voor gekozen, maar is het je overkomen. Het feit dat dat kan gebeuren, dat je bij een ander voelt wat je man je niet laat voelen zegt heel veel. Wees eerlijk naar jezelf, bekijk goed wat jou gelukkig maakt. Want uiteindelijk is het voor een kind ook heel belangrijk om te zien dat mama gelukkig is, maar dat je ook voor jezelf mag kiezen. Dat je mag vechten voor wat jij waard bent.
Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid wensen want wat je ook kiest, het zal niet makkelijk zijn.
Heftig.. Ik heb ook je vervolg gelezen. Eerlijk gezegd snap ik wel waarom je twijfels hebt over je huwelijk. Ga na of je zo verder wilt met je man, puur voor je zoon, of stop je ermee en gaat het proberen met Peter. Het is en blijft een moeilijke beslissing, die niemand anders kan nemen dan jij. Hoe dan ook zal je zoontje het goed krijgen, echt waar. Het is nu ook niet de ideale gezinssituatie. Denk goed na, volg je hart en je gevoel. Ik weet zeker dat het dan, met of zonder je man of Peter, echt wel goed komt. Succes ♥️??
melanyhoutman
Dames kunnen we een beetje lief doen? Niet te snel oordelen.
Jenjens
De laatste vraag verbaasd mij eerlijk gezegd. Vertel je het eerst je man, of eerst die Peter. Alsof het compleet logisch is om ervoor te kiezen je verliefde gevoel te volgen. Verliefdheid is vaak wel de aanleiding om een relatie uberhaupt te starten, maar een huwelijk is niet gebaseerd op verliefdheid. Dat is een chemisch proces in je hoofd, zo even kort door de bocht. De vraag is eigenlijk, waarom heb je het niet veel eerder tegen je man gezegd - want er is bij jouw dus iets 'onvervuld' wat je bij een ander zoekt- en waarom heb je ervoor gekozen je verliefde/fijne gevoel bij de ander te cultiveren ? Dat schrijf je namelijk, je trekt naar steeds naar hem toe en hij naar jou. Is het niet juist logisch om dan ervoor te kiezen om die Peter uit de weg te gaan. Je merkt dat je kriebels en gevoelens begint te krijgen. Nou dat kan je niet altijd voorkomen (zelf ook bekend mee) maar dan ga je de ander uit de weg. Zorg dat je het in de kiem smoort. Je hebt trouw beloofd aan een ander, telt dat niet zwaarder? Dan zorg je dat het niet gecultiveerd word en de onderliggende behoefte aangekaart word. Ook dat is onderdeel van getrouwd zijn. ( Of levenspartner of hoe je het ook vorm wil geven. ) Ik zou dus zeggen: Vertel het je man, ga er met hem aan werken en zeg tegen die Peter of niks, of dat je beter even met iemand anders samen werkt.
Pluizig Spook
Wauw wat een heftige reacties zitten ertussen. Soms moet het heerlijk zijn als je leven zwart/wit is, in de praktijk zit er een heel grijs gebied tussen. Verliefd worden op een ander, zoals ik het lees heb je er niet bewust voor gekozen, maar is het je overkomen. Het feit dat dat kan gebeuren, dat je bij een ander voelt wat je man je niet laat voelen zegt heel veel. Wees eerlijk naar jezelf, bekijk goed wat jou gelukkig maakt. Want uiteindelijk is het voor een kind ook heel belangrijk om te zien dat mama gelukkig is, maar dat je ook voor jezelf mag kiezen. Dat je mag vechten voor wat jij waard bent. Ik wil je heel veel sterkte en wijsheid wensen want wat je ook kiest, het zal niet makkelijk zijn.
LeidsterJoan
Heftig.. Ik heb ook je vervolg gelezen. Eerlijk gezegd snap ik wel waarom je twijfels hebt over je huwelijk. Ga na of je zo verder wilt met je man, puur voor je zoon, of stop je ermee en gaat het proberen met Peter. Het is en blijft een moeilijke beslissing, die niemand anders kan nemen dan jij. Hoe dan ook zal je zoontje het goed krijgen, echt waar. Het is nu ook niet de ideale gezinssituatie. Denk goed na, volg je hart en je gevoel. Ik weet zeker dat het dan, met of zonder je man of Peter, echt wel goed komt. Succes ♥️??