Verhuizen, wat een stress!

Hallo allemaal,

Het is al een tijdje geleden dat ik online ben geweest, en nu ook even geen blog over mn ervaringen van vroeger. Maar over mn ervaring van nu..

WE GAAN VERHUIZEN. Eindelijk!! Maar ik kan er niet helemaal van genieten, ik ben ontzettend blij dat we niet meer op een te klein appartementje hoeven te wonen met 1 slaapkamer en een zoldertje waar 2 kinderbedden stonden en een veel te krap balkon, maar naar een echt huis. Met een echte tuin, een normale woonkamer, een grote keuken, de douche en de wc apart.. Het is net een droom dat uitkomt.

Maar toch, kan ik er niet echt van genieten. Ik maak me zorgen om alles en niks. Ik zit al te huilen bij het idee dat de kinderen nog vroeger dan kwart over 5 half 6 wakker worden en pas om 10 uur savonds gaan slapen omdat ze moeten ontwennen van samen slapen, en moeten wennen aan een nieuw eigen bed en een eigen grote slaapkamer en een eigen kledingkast, en een nieuw huis en ALLE andere veranderingetjes die het met zich mee brengt. Naar buiten kunnen wanneer ze willen etc, wat een droom. Gisteren het huurcontract getekend, ook eindelijk officieel gaan samenwonen met mn partner in crime, mn lieve vriendin en verloofde. My one true love dus haha, en een gezin zijn "Zoals het hoort" 

Maar toch lig ik al ruim 2 weken wakker en heb ik ook al het nodige gehuild om al mijn zorgen.. 

En maandag ben ik jarig, dan word ik 20. Voor het eerst in jaren wilde ik het eigenlijk toch maar wel vieren, maar dat komt er nu toch al niet meer van, dat vind ik ergens best jammer. Maar verhuizen op die dag en de dag erna is toch belangrijker dan dubbele huur betalen.. 

Hopelijk voel ik me straks weer fitter, energieker en rustiger. Want ik word gek van mezelf en m'n eigen gestress en geregel. En misschien loop ik ook wel tegen de muren op omdat ik ben vergeten hoe het voelt wanneer alles goed lijkt te gaan in je leven.. 

liefs.