Snap
  • Mama

Verhuizen... de eerste 20 jaar niet weer!

Onlangs zijn wij verhuist naar een groter huis. Wat een onderneming was dat. Deze mama met MS is KAPOT!

Onlangs zijn wij verhuist naar een groter huis. Het huis heeft de wensen die wij van te voren op papier hadden gezet, namelijk: 3 á 4 slaapkamers, privacy achter thuis, geen huizen direct voor ons, eigen oprit en instap klaar.

Nou instap klaar was deze woning niet. Verre van zelfs, want wij hebben heel veel moeten schilderen, eigenlijk alles. Overal zijn er nieuwe vloeren gelegd en als klap op de vuurpijl moet er een nieuwe keuken in. Zoals ik al zei, niet instap klaar. Er is veel werk verricht, maar alles is nu wel helemaal zoals wij dat willen. Met hulp van lieve familie en vrienden hadden wij dit niet gered in 13 DAGEN! Onvoorstelbaar hoe snel alles ging. Dat maakt wel, dat we nu in een huis wonen die klaar is en naar onze wens. Behalve de keuken dan, maar die komt pas eind september.

De modus "gaan met die banaan"

staat op volle toeren aan.

De verhuizing was voor mij heel erg zwaar en heeft mij ontzettend veel energie gekost. Ik heb zelf ook veel te veel gedaan en daar word ik nu voor gestraft. Ik ben op, moe, kapot! Het liefst ga ik nu een weekje netflixen en helemaal niks doen, maar dat kan niet als je een kleintje hebt. De modus "gaan met die banaan" staat op volle toeren aan.

Zeg nooit nooit, maar momenteel zeg ik dat ik de eerste komende 20 jaar niet meer ga verhuizen.

Er zit gelukkig ontzettend veel potentie in dit huis. Er is bijvoorbeeld een slaapkamer op de begane grond mogelijk. Aan het huis zit een heerlijke grote garage vast en als wij willen valt daar iets heel moois van te maken. Natuurlijk hopen wij allemaal dat dit niet nodig is, maar met een ziekte als MS is de toekomst altijd heel erg onzeker. Er kan een tijd komen dat mijn lichaam niet meer mee wil werken en dat slapen en douchen op de begane grond de beste optie is. Raar eigenlijk dat je daar als jonge moeder van 26 jaar rekening mee moet houden. Ik hoop dat jullie dat allemaal bespaart blijft.

Inmiddels zijn wij helemaal gesetteld en voelen wij ons THUIS. Het aller belangrijkste van het hele verhuizen. Als wij ons niet thuis voelen, hebben wij iets niet goed gegaan. Feline doet het ook ontzettend goed, alsof ze nooit ergens anders heeft gewoond. Toen ik afscheid moest nemen van het oude huis, heb ik wel een traantje gelaten. Het was tenslotte Feline haar eerste huis. Het huis waarin wij thuis kwamen van het ziekenhuis. Er kwamen heel veel herinneringen boven. Wat hebben wij eigenlijk veel meegemaakt daar. Maar nu maken we een nieuwe start in een prachtig huis.

Liefs de Mama van Feline