4 jaar geleden
Verdriet achter misbruik
Het schuldgevoel van een moeder
Mijn eerste blog op mamaplaats.
Lang getwijfeld of dat ik mijn verhaal wel of niet moet delen. Nu na 5 jaar ben ik er klaar voor om het te doen. Wel onder andere pseudoniem want vandaag de dag ben ik enkel alleen nog maar bezig om mijn kind te beschermen.
Ga ik het opschrijven? Ja, Ik ga het doen. Mijn kind is misbruikt op het kinderdagverblijf. Het is 5 jaar geleden gebeurd toen hij 3 jaar was. Tranen stromen over mijn wangen, Ik voel de pijn in mijn hart, de brok in mijn keel, mijn buik voelt aan als een harde klomp. Het verdriet, schuldgevoel, woede hopeloosheid en pijn blijft mij overvallen ook al zijn we 5 jaar verder. Ik heb nog steeds woede in mij. De dader loopt nog rond. We weten niet wie het is. Het schuldgevoel blijft knagen, Ik heb gefaald in mijn taak als moeder om hem te beschermen. De woede blijft omdat ik vind dat er te weinig gedaan is om te achterhalen wie het is. Een kind van 3 mag volgens de wet niet overhoord worden. Het is goed dat er wetten zijn om een kind te beschermen. In dit geval heeft het ons belemmerd omdat er te weinig aanwijzingen waren om actie te ondernemen. In mijn volgende blog die volgt zal ik mijn verhaal delen vanaf het begin. Want een ding weet ik zeker mijn kind heeft niets verzonnen of gelogen. Daar zijn de instanties het over eens. Een kind van 3 kan dit niet verzonnen hebben.
Elisabeth1
Merci voor je bericht, Ik besef dat het niet mijn schuld is maar dat van de dader. Maar toch blijft het gevoel er. Had ik maar niet zoveel gewerkt , had ik het maar eerder opgemerkt. De tijd heeft mij geleerd dat het niet mijn schuld is. En toch blijft het knagen..... wat als...
ESO
Mijn hart breekt tijdens het lezen! Verschrikkelijk dat iemand niet met zijn (of haar) handen van een kind af kan blijven! Wil je wel vertellen dat dit niet jou schuld is! Degene die schuld heeft is degene die je kind heeft misbruikt! Heel veel sterkte voor je hele gezin!