Snap
  • Mama

Verdikte nekplooi bij 11 weken..ons leven staat stil.

Maart 2016 zijn wij ons dochtertje en zusje verloren. Ze is vijf uurtjes bij ons geweest. Dit heeft ons leven in 1 klap veranderd.

Als ik dit schrijf is het 4 maanden geleden dat we duidelijkheid kregen dat ons dochtertje Yfke niet bij ons zou blijven .

Ik kan het soms nog niet bevatten. Soms lijken die 4 maanden een dag geleden en soms lijken het al een aantal jaar geleden te zijn.

Het is allemaal zo onwerkelijk...

Vorig jaar rond deze tijd waren mijn man Marius en ons toen 2,5 jarig zoontje Hidde op vakantie aan het Gardameer. Daar begon het heel erg te kriebelen. Er was zoveel liefde over in ons gezin. We hebben het altijd zo fijn samen. Zijn het allerliefste ieder moment samen.

Nooit waren er problemen het ging in ons gezin voor de wind zeg maar. We zijn alle drie gezond en gelukkig. Allebei een leuke baan. Marius 5 dagen en ik 3 dagen.

Hidde gaat 3 dagen naar een ontzettend lieve gastouder. En zij had ook nog plek voor een babytje. Dus dan zouden ze samen nog een dik half jaar thuis zijn voordat Hidde naar de basisschool zou moeten. Voor ons perfect.

Ja we zouden heel dankbaar zijn voor nog zo'n klein mensje in ons leven. En al gauw was ik weer zwanger. In september 2015 had ik een positieve test!!!! Wat waren wij dankbaar en gelukkig.

We hielden het lekker stil. Bij Hidde hebben we het ook pas met 12 weken aan iedereen verteld. En dat zouden we dit keer weer doen.

Met 8 weekjes hadden we onze eerste echo. We gingen daar samen heen. Hidde was bij de zijn gastouder. We wilden eerst weten of het goed zat. Hij kon een volgende keer wel mee.

We waren erg zenuwachtig.  Zo'n test zegt wel dat je zwanger bent en je lichaam geeft het ook wel aan maar zeker weten doe ik het dan toch nog niet. Eerst zien dan geloven.

Direct toen we binnenkwamen een echo en ja hoor direct een prachtig pindaatje????

Verliefd...mooi kloppend hartje gezien. Alles was goed. Hetzelfde als bij de zwangerschap van Hidde. Voelde mij fit. In week 8 even heel erg misselijk. Mijn dagboekjes liepen helemaal overeen. Dus vertrouwde wel een beetje op mijn lichaam en op de baby. Ik was 16 mei ongeveer uitgerekend. 

Oh heerlijk samen wandelen in de lente zon. Hidde op zijn loop fiets lekker racen. Ik zag het helemaal zitten. Iedere dag blokje om naar de speeltuin in mijn verlof en verder niet veel meer dan genieten van mijn kleine schatten. 

Maar toen was het de dag dat de hele wereld stil stond. Ik was 11 weken en kreeg nog een echo om te zien of 16 mei echt de juiste datum was. Hidde was mee. Want ik vertrouwde het wel mijn lichaam was helemaal zwanger en had geen rare steken oid.

Hidde vond het allemaal bere interessant. Of hij al echt begreep dat er een baby in mijn buik zat te groeien weet ik niet. Maar toen ik op de onderzoektafel ging liggen en er een klodder gel op mijn buik werd gebracht vond hij het prachtig. Toen mocht hij ook nog op knopjes drukken. Nou een bijna 3 jarige kun je niet blijer maken.

We zagen ons kindje direct lekker spartelen. Al beentjes en armpjes prachtig. En toen werd het stil. Alleen Hidde bleef praatjes houden wat het allemaal moeilijker maar ook juist luchtiger maakt.

Hij laat je beseffen wat we zouden missen....

De verloskundige zegt ik zie iets. Ik zie het ook een hele zwarte vlek onder het nekje en rug. Ik zeg wat er in mij op komt. Het babytje heeft een openruggetje hé.?

Nee geen openruggetje maar een verdikte nekplooi. Hoe erg is dat? Kan ze geen uitsluitsel overgeven. Er moeten mensen die hier gespecialiseerd in zijn naar kijken.

Ik zit te shaken. Marius houdt Hidde bezig. Tranen biggelen over mijn wangen. Mijn liefde voor dit kindje is al zo sterk. Dit mag niet van me afgenomen worden. Maar ik weet ook als het niet goed is dan kunnen we daar niks aan veranderen.

7 jaar geleden

Alsof ik mijn eigen verhaal lees.. Wat vreselijk! Ik had dan nog geen kinderen maar verder herken ik het zo! ik wil je een hele dikke knuffel geven!

7 jaar geleden

En ineens besef je weer dat het echt een wonder Is! Ik van geluk mag spreken dat ik 4 weken geleden een gezonde dochter op de wereld héb mogen zetten. Is al even geleden maar toch sterkte met alle dagen die ff niet mee zitten!

7 jaar geleden

Vreselijk die onzekerheid van testen en wachten op uitslagen. Ik ken het zelf ook!