Verandert vriendschap als je moeder wordt?!

Ik zou liegen als ik zou zeggen dat vriendschappen niet veranderen als je moeder wordt. Je krijgt andere prioriteiten waar je “niet-moeder” vriendinnen geen idee van hebben. Ik zal eerlijk toegeven, ik ben zelf ook veranderd van een spontane feestmuts in een echte saaie huismus. Ik ben dan ook wat vriendinnen verloren in de afgelopen jaren en dat is voor mij ook prima. Je hebt gewoon andere interesses en dat is hoe het leven gaat.  Ik heb ook met een paar vriendinnen gewoon wat minder contact dan voorheen, maar als we elkaar dan weer zien of spreken is het weer zoals vanouds. In de afgelopen jaren heb ik er ook nieuwe “moeder” vriendinnen bij gekregen, en dat is ook zo onwijs leuk! Zij weten hoe het is om moeder te zijn en wat er in je leven speelt, ookal is elk kind anders en is het nergens precies het zelfde. Je maakt toch enigzins hetzelfde mee en dat schept een band.

Maar ik heb er eentje, die verdiend een award. Mijn allerbeste vriendinnetje Yaisa, alweer 15 jaar lang. Als twee jonge meisjes uit de tweede klas werden wij vriendinnetjes, samen hebben wij de volwassen wereld ontdekt. We hebben gedronken, we hebben gefeest, we maakten spontane tripjes, we schreven scenario’s over hoe een gesprek moest lopen (voor een van de 2 het gesprek ging voeren, die dan totaal niet liep zoals we voorbereid hadden), we hebben verdriet gedeeld, we hebben gelachen, wij hebben echte avonturen samen beleefd.

En toen was daar mijn positieve test. Ik deed er eentje vlak voor zij naar mij toe kwam, wederhelft was niet thuis, dus ik heb met pijn en moeite niks tegen haar gezegd toen zij de hele avond op visite was. Wat was dat moeilijk haha. Maar goed, ik vertelde haar later dat ik zwanger was en zij was super blij voor mij. Ze ging mee naar een echo en maakte voor ons de gender reveal voetbal. Helemaal van papier mache, hoe lief is dat? Zij was dus de eerste (en voor 3,5 dag ook de enige) die wist dat Arsenio een jongetje zou worden. Tijdens de bevalling van Arsenio zat ze met de familie in de wachtkamer, een van de eerste was ze die hem zag. Ze heeft 100e keren opgepast en dat vond ze nooit een probleem. Toen ik nog onregelmatig werkte, paste ze vaak op als het mijn werkzondag was. Dan nam ze hem mee op pad, beleefde ze avonturen met hem ip.v. met mij. Als ze hem een tijdje niet zag, vroeg ze zelf wanneer ze hem weer mee mocht nemen. Hij heeft maar al te vaak al sleepovers bij haar gehad. Zij is  ook degene met wie ik weer voor het eerst uitging na het mama worden.

En toen was ik weer zwanger, weer was ze de liefste vriendin die ik me maar kon wensen. Ze ging mee naar de geslachtsbepalings echo. Ze mocht het deze keer niet weten, maar zou erachter komen als de rest er achter zou komen. Wat vond ze dat niet leuk. Little did she know, dat we het ondertussen anders gepland hadden (deels omdat ik niet meer kon wachten haha). Na de echo, buiten voor de deur, vertelden we dat ze toch de envelop open mocht maken en aan ons mocht vertellen wat we zouden krijgen. Weer was zij de eerste die wist dat we nog een jongetje kregen. Tijdens mijn tweede zwangerschap heeft ze me onwijs gesteund. Als ik het zwaar had nam ze Arsenio weer mee op pad, zodat ik even bij kon komen. Tijdens de bevalling van Ivano kwam ze na dr werk gelijk naar t ziekenhuis met een bestelling eten, ik zou ingeleid worden maar ik had al 3cm ontsluiting dus hoefde geen ballonnetje, het was gewoon wachten op een verloskamer. De hele avond is ze er bij geweest, als ze iets gingen doen, ging ze even de gang op en kwam ze erna weer bij. Ik heb het dan ook ervaren als gewoon een avondje chillen. Ondertussen was het al 2 uur ‘s nachts en zat ik nog steeds op 4cm, dus besloot ze maar naar huis te gaan want ze moest de volgende ochtend werken. Ze was net thuis en klaar om naar bed te gaan, toen Ivano net geboren was. Als Max Verstappen reed ze weer van Den Haag naar Rotterdam om haar nieuwe neefje te ontmoeten. Ondertussen heeft ze ook al vaak op Ivano gepast. Ook hij heeft al gelogeerd bij zn tantie. Ze doet uitstapjes met de jongens op de dagen dat ze vrij is, ze komt langs als ze hun te lang niet gezien heeft. Dit allemaal komt uit haar zelf (en soms als ik het vraag en dan is het nooit een probleem).

Ondanks dat zij nog wel in the party life zit (behalve nu dan met Corona) is zij altijd mijn beste vriendin gebleven en de allerleukste tante voor haar neefjes. Ik denk dat het niet in woorden te beschrijven is hoe dankbaar ik ben voor haar in mijn, en die van de jongens hun, leven. Zij is het perfecte voorbeeld van “When friends become family”!

Zijn jullie vriendschappen veranderd toen jullie moeder werden? Hebben jullie ook zo’n pareltje tussen jullie vriendinnen zitten? Ik ben benieuwd!

Liefs,

Anna