Vanavond gaan we in de herkansing

Mijn wekker ging af en ik vroeg me af of ik al op snooze had gedrukt. Met een half oog probeerde ik de tijdsaanduiding op mijn telefoon te ontcijferen, 7:00 uur, ik was optijd. 

Met moeite hees ik mezelf uit bed en liep de gang in. Aan het einde van de gang zag ik dat haar slaapkamerdeur open stond, even spieken. In haar kamer stond een behangtafel en wat eetkamer stoelen die we daar gisteren hadden neergezet en een leeg bedje. De gordijnen stonden open, wat een ongezellig gezicht. Snel liep ik naar de keuken om de koffie aan te zetten en wat brood te smeren. Toen ik met mijn koffie de kamer in liep zag ik wat lege blikjes bier en een schaal met wat onontpopte maïs die, hoe je het ook timed, altijd overblijft als je popcorn maakt. 

Het was het residu van een mislukte datenight. Toen ik thuis kwam van het wegbrengen van Elfa bij mijn ouders zette we de proseco koud en ik ging opweg om sushi te halen. Ik zag een tafel voor me met een romantisch kaarsje, een glaasje en een heerlijke schaal sushi. De realiteit was dat we allebei zo zaten te rammelen dat we zonder pardon aanvielen op die heerlijke schaal en na een kwartier van tafel opstonden. 

Oké dit was misschien niet helemaal zoals ik had gepland maar we hadden nog een hele avond. Eens even kijken wat er in de bios draait. Er draaide wel wat, maar niet iets wat we perse wilde zien. Een drankje in de stad was een prima alternatief. Mijn man moest nog douchen dus ik ging even op de bank met een biertje. Eenmaal op de bank zei mijn man dat ik er moe uitzag. Ik was wel moe, maar als ik eenmaal buiten zou zijn, zou ik me er wel overheen zetten. 

De telefoon van mijn man ging over. Nu staan mannen bekend om het kort en bondig telefoneren maar dit geld niet voor mijn man en zijn vriend aan de andere kant van de lijn. Ze kletste over koetjes en kalfjes en ik pakte ondertussen nog maar een biertje en maakte wat popcorn. Ik moest toch wachten totdat hij straks gedoucht had. 

Maar eenmaal op de bank en met mijn tweede biertje voelde ik het lome effect van de alcohol zijn werk doen. Mijn ogen werden zwaar en ik had moeite om ze open te houden. Inmiddels was het telefoongesprek beëindigd en kwam mijn man nog even naast me zitten. Hij zag me vechten tegen de slaap en vroeg of ik niet liever thuis wilde blijven. Vastbesloten om de avond niet zo te eindigen zei ik strijdlustig dat ik na een half uurtje mijn ogen rusten heus wel weer kon. Maar de gedachte dat mijn man het niet erg vond om thuis te blijven gaf mijn lichaam het laatste zetje om in een diepe slaap te verzeilen. 

Daar zat ik dan de volgende ochtend, tussen de resten van de mislukte avond. Vanavond gaan we in de herkansing, een feestje en daarna nog even de stad in. En zondag kunnen we heerlijk uitslapen. Zal vanavond dan dé avond worden?