10 jaar geleden
van je familie moet je het maar hebben
eerste verjaardag van mijn dochter.
In mijn eerdere blogs heb ik al verteld dat mijn vader is overleden en dat er daardoor heel wat gerommel in de familie is. Morgen wordt mijn meisje 1 jaar en daar hebben we erg naar uitgekeken. Op zondag gaan we het uitgebreid vieren met vrienden en familie. Althans dat was dus de bedoeling.
Vandaag kreeg ik dus een whatapp van mijn moeder met de vraag of wij morgen avond thuis zijn. Ik heb haar gebeld om te zeggen dat we niet wisten hoe laat we thuis zijn omdat we gezellig met z'n drietjes naar de efteling gaan. En gelijk erachteraan vroeg ik waarom ze dat wilde weten. Haar antwoord was: We dan graag langs komen vanwege de verjaardag van Caitlin (mijn dochter). Ik heb haar toen gezegd dat we het op zondag vieren wat ze allang wist. Ik heb haar namelijk al 6 weken geleden een uitnodiging gegeven.
Zondag komen wij waarschijnlijk niet want wij hebben vakantie en willen dit weekend weggaan, zei ze. Waarop mijn antwoord dus was: Nou dan ga je volgend weekend toch weg? Dit was niet mogelijk want volgende week vrijdag wordt dus schijnbaar de verjaardag van mijn stiefvader en mijn jongste zus gevierd. "maar dat wist je toch?" zei mijn moeder. Ik wist dus weer eens van niets want het is tegenwoordig heel normaal dat ik niet gebeld wordt voor dat soort dingen en ik dus zelf altijd maar overal achteraan moet zitten.
Mijn moeder vind het dus belangrijker om weg te gaan dan naar de eerste verjaardag van haar enige kleinkind te komen.
Mijn vriend en ik zijn hier erg boos om. En ik ben ook erg teleurgesteld hier in. Ik ben dus in december mijn vader verloren maar met de dood van mijn vader ben ik denk ik dus mijn hele familie kwijtgeraakt.
mijn vriendinnen waar ik het ermee over heb gehad die vinden het ook gewoon te belachelijk hoe er wordt gedaan tegenover mij en mijn gezin. En wij hebben nu dus zoiets van blijf dan maar weg en kom gewoon helemaal niet meer. We kunnen het toch nooit goed doen en naar ons komen is teveel moeite. En dat terwijl we maar 5 kilometer van elkaar vandaan wonen. Mijn broer en mijn zusjes zijn helemaal geweldig en die doen alles zo goed en ik heb alles geregeld de afgelopen paar maanden en ik krijg alleen maar verwijten en gezeur over me heen. Ik ben dit zo beu dat ik denk dat het maar beter is om het contact te verbreken met mijn familie. Ik heb toch niets aan ze, het enige wat ze doen is mij en de manier hoe dat ik iets doe afkraken.
Van je familie moet je het dus maar hebben. Of niet dan?
SingleMumLexie
Jeetje wat naar! Ik kan me je reactie helemaal voorstellen. Wel enorm heftig dat je (voorlopig) het contact hebt verbroken. Begrijp het zeker, maar ergens natuurlijk niet wat je wil en ook heftig. Konden mensen maar begrijpen dat achter jouw woede enkel en alleen diepe gekwetstheid en teleurstelling zit omdat je zo graag bij de verjaardag van jullie dochter had gehad.. Dat zou vast een wereld van verschil maken.. Sterkte ermee en toch nog van harte met jullie meisje!
Anoniem
gisteren zijn we dus fijn met zn drietjes naar de efteling geweest. We hebben het heel erg leuk gehad en onze kleine meid keek haar ogen uit. Ik heb de hele dag op een telefoontje of berichtje zitten wachten van mijn familie. Dat berichtje moet ik nog steeds krijgen. Ik (en mijn vriend ook niet) ben niet eens gefeliciteerd. Vandaag dan de vriend van mijn moeder aan de lijn gehad en hem verteld dat ik boos en teleurgesteld was dat ik niets had gehoord van ze. Ja dat kan was het enige antwoord dat ik kreeg. Ik heb dus de waarheid verteld hoe dat ik er over dacht en dat was maar onzin in zijn ogen. Ik was zo boos en heb hem dus verteld dat ze niet meer welkom zijn bij ons thuis. Geen van allen. Mn moeder, haar vriend en mijn zussen. ik ben er zo klaar mee met dat gezeur van ze.
Anoniem
ja ik ken het, mijn schoonmoeder kwam niet omdat overgrootoma mee wou... en daarom kwamen ze niet op haar (eerste echte) kleinkinds 1ste verjaardag.... maar met die hebben we wel meer waar we nog eens flink mee moeten praten. gelukkig beseft ze het nog niet
Stuiter
Familie.....sommige zijn fantastisch, sommige zijn nig niet eens op kraamvisite geweest. Guppie wordt deze maand 1. Ik heb hem niet eens uitgenodigd, De rest over de rooie. Simoel hij hoeft niet haar verjaardag te komen vieren als hij nog nooit is geweest Geen belletje , geen kaartje niets. Nu zijn wij de boosdoeners. Want wij hadden hem toch moeten uitnodigen. Nou lekker allemaal de boom in. Ik snap je dus wel. Ik hou me er maar aan vast dat het kleine guppie het toch nog niet beseft.