Van de trap vallen.. geen aanrader!

Ik schiet keihard in de lach als er iemand valt, of dat nou hard of zacht is. Een kind of een bejaarde. Met of zonder bloed, mij kun je opvegen als er iemand op de grond ligt. Kleine troost voor alle mensen die ik ooit heb uitgelachen, ik lach blijkbaar dus ook om mijzelf.

Afgelopen weekend gleed ik zelf van de trap. Ondanks de pijn door het ongelukkige terecht komen moest ik zo hard lachen dat het nog meer pijn deed. Die avond heb ik geen spier meer bewogen, zo’n pijn.

Wat blijkt, stuitje gebroken en een paar gekneusde ribben.

Ja, dat doet pijn. Bij werkelijk alles wat je doet. De enige (bijna) pijnvrije houding is plat op mijn buik. Maar ja, zo kan ik mijn kinderen niet verzorgen. Zo blij trouwens dat de oudste twee zichzelf prima kunnen redden! Het huishouden krijg ik liggend niet gedaan. Snel naar de wc met een peuter lukt niet. Een huilende baby in slaap wiegen krijg ik niet voor elkaar. Gelukkig kan hij zichzelf prima in een paar minuten in slaap huilen. Een baby in bad doen.. nee, lukt niet. De anderen in en uit bad of de douche doen.. Nee, te pijnlijk. De simpelste dingen worden een uitdaging. De weg naar de peuterspeelzaal is zo lang nu! Maar vooruit.. ik ben een paar dagen verder. Ik kan waggelen. Al waggelend kan ik aardappelen schillen, de bovenste la van de vaatwasser uitpakken. Maar na een iets te fanatieke actie lig ik weer een poosje plat. Als iets niet te hoog ligt kan ik er prima bij. De commode heeft een perfecte hoogte om mij te redden met de baby. Ik pruts net zo lang door tot ik de jongste in de wipper heb zodat ik hem met wipper en al naar de bank kan slepen en hem dan liggend zijn fruit of groente kan geven. Na hier en daar een aanpassing kom ik er wel. Het is nu wel weer pijnlijk duidelijk dat ik niks anders doe dan achter de konten van die lieve kinderen van mij opruim. Dat ze veel te veel was produceren. Dat het woord ‘MAMA’ al klinkt voordat ze mij eigenlijk nodig zijn. Ze roepen het gewoon even voor het geval ze zelf moeten zoeken naar het vermiste speelgoed of iets dergelijks.. Nu moet ik me nog zien te vermaken het grootste deel van de dag dat ik zielig lig te zijn.. Saai!