Snap
  • Mama
  • Vakantie dagje weg

Gezellig kamperen

Net terug van gezellig kamperen met mijn drie lieve dochters. Manlief gaat nooit mee, hij houdt niet van het primitieve van het campingleven

Bert Visscher Net terug van een weekje kamperen met mijn drie dochters, vind ik daarin mijn inspiratie voor dit blog. Manlief gaat nooit mee, want hij houdt in het geheel niet van het primitieve van het campingleven. Douchen met je slippers aan, met een wc-rol onder de arm naar het toilet, pijn in je onderrug van het liggen op zo’n selfinflating matje, koken in een “keuken” van een halve vierkante meter, hele dagen in de kijker van je mede-kampeerders.

Nee, niets voor hem dit alles. Steevast kijkt hij thuis de sketch van Bert Visscher over kamperen (Ken je die? Echt geweldig! Ook ik lig krom van het lachen als echte kampeerder.), zodra wij veilig en wel onze tent hebben staan. Want hij brengt en haalt ons wel. Mét al onze bagage, de schat! Ieder jaar voltrekt zich hetzelfde scenario, want mijn jaarlijkse weekje basic met alleen mijn meiden, zetten we ieder jaar weer op de agenda! Al tien jaar lang. De laatste twee jaar gaat bovendien onze Labrador Spot mee.


Gezellig kamperen!

Na de eerste nacht, zitten we gezamenlijk voor onze tent aan het ontbijt. We hebben dan nog geen boodschappen gedaan. Ons zelf meegebrachte brood (van onze eigen warme bakker), hagelslag en pindakaas volstaan. Met daarbij allemaal een pakje limonade! Tijdens het eten maken we het boodschappenlijstje. Dat we niet iedere dag op deze manier willen starten is wel duidelijk. Op het lijstje noteren we donuts, boter natuurlijk, chocola, snoep, heel veel kaas, geen melk, ham, eieren en verse Kaiser-broodjes. “Ook koffie en suiker”, roept mijn oudste dochter van dertien, want ze is een stapje verder in haar groei naar volwassenheid en vindt koffie wel een dingetje. Voor de avond bedenken we een makkelijke pasta. En niet te vergeten, afbakbroodjes en marshmallows om boven het kampvuur aan een stok te kunnen garen. Ik schrijf er nog een lekker flesje wijn bij met toast en Franse kaasjes. We nemen het er maar van! Mijn zorgen om gezond eten en de kilo’s schuif ik voor deze week lekker opzij.

Contact Tijdens onze ochtendzit ontstaan de eerste heuse campingcontacten. Je vraagt eens hoe anderen hier verzeild zijn geraakt, of men ook last heeft gehad van de enorme bui van vanacht en of men toevallig weet waar je het beste boodschappen kunt doen. Je hebt het al snel over elkaars kinderen en over elkaars leven. Gek toch, je kent elkaar niet maar door de gedeelde vakantie-interesse is dat in het geheel geen probleem. Dit jaar was het niet de eerste keer dat hier blijvende contacten uit zijn ontstaan.

De meiden ontmoeten altijd vrienden en vriendinnetjes op de camping. Al staan we dit jaar op een natuurcamping waar vooral veel hele jonge kinderen zijn. Alleen de jongste van vier komt wat dat betreft goed aan haar sociale contacten. Dochter twee van elf houdt zich vooral bezig met het sprokkelen van hout voor het kampvuur en met behendigheidsoefeningen met bal en stick. De oudste leest veel en heeft voor dit weekje maar liefst tien boeken in haar koffer meegenomen!

Moeders en werk Door de vriendinnetjes van de jongste kom ik met veel moeders in gesprek. Ik vind het altijd bijzonder om te zien hoe iedereen het weer anders doet binnen zijn gezin. Qua samenstelling, qua aanpak, qua regels, qua motivatie. Ieder leeft en voedt op, naar eigen inzicht. Op deze camping spreek ik veel moeders die zich bewust zijn van het bijzondere om moeder te zijn van zo’n klein hummel.

De meerderheid heeft zich middels ouderschapsverlof of middels een structureel minder-urencontract, aangepast aan de moederfunctie. De gedeelde mening hier is toch wel dat je er echt wilt zijn voor je kleintje en dat je wilt meemaken hoe hij of zij zich ontwikkelt. Ik begrijp dat en heb die keuze zelf ook gemaakt bij dochter drie. Gingen de eerste twee nog drie dagen per week naar het dagverblijf en kwamen opa en oma ook nog een dag in de week oppassen.

Bij de jongste wilde ik het toch anders. Ik had ervaren hoe snel kinderen zich ontwikkelen. De oudste meiden waren al zo snel groot geworden. Mijn dochter van dertien steekt maar liefst veertien centimeter boven mij uit! Het mooie is, toen ik die keuze maakte bij dochter drie, bleek ook de tijd die ik daarmee voor de oudste twee had, erg waardevol. Ik ben er daarom driedubbel blij mee dat ik toen die keuze heb gemaakt. Het hoeft je carrière echt niet te schaden, mits je er maar niet te lang “uit” bent en dat je jezelf wel mee blijft ontwikkelen met de tijd en de mogelijkheden die deze biedt. De periode van op de eerste plaats moeder zijn, brengt je vooral ook veel inzicht in jezelf, veel creativiteit en inventiviteit. Staat toch mooi op je cv!

Positief Maar goed, ik dwaal af van de mensen die je ontmoet op de camping. Net als je overal contacten opdoet overigens. Volgens mij gaat het om wat je uitstraalt. Als je positief in het leven staat, staan anderen open voor contact met je en zal je uiteindelijk ook komen waar je zijn wilt. Onze Spot is daar een simpel voorbeeld van, de goedzak. Hij heeft de hele camping voor zich gewonnen. Zelfs de kinderen die bang voor hem waren, durfde hem aan het einde van de week te aaien en te knuffelen. Een meisje was zo dol op hem, dat ze heel erg moest huilen omdat wij weer weg gingen. Nou, omdat Spot weer wegging. Ons kon ze wel missen. Spot heeft met zijn lieve houding en gedrag alles gekregen wat hij hebben wilde. Hij is nog nooit zo vaak uitgelaten, hij heeft enorm veel hondenkoekjes gehad en door de enerverende dagen, heeft hij nog nooit zo heerlijk geslapen. Lekker bij ons in de tent!