Unplanned, doesn’t mean unwanted or unloved ♡

Dat ik ongepland zwanger raakte, nadat mijn vriend en ik pas enkele maanden samen waren vond ik in eerste instantie niet heel erg. Natuurlijk was de schrik enorm groot, maar we hadden nog een aantal maanden toch en het was ons gegeven om op de natuurlijke manier een kindje te mogen verwelkomen!

Ik weet nog goed dat ik op de keuken zat in mijn net nieuwe huis, mijn vriend op een tuinstoel in de woonkamer en we druk in gesprek waren hierover.

De aankomende maanden konden we nog even lekker samen op vakantie, dit huisje klaarstomen, genieten, uiteten, talloze keren samen naar de bioscoop, bbqen in de tuin, elkaar in een sneltrein leren kennen en ons voorbereiden op een baby! Mijn vriend en ik waren natuurlijk ook realistische, ik had net een groot huurhuis gekregen en hij had een eigen koophuis. We besloten uiteindelijk beide huizen aan te houden, samen zouden we onvoorwaardelijk van deze baby gaan houden en besloten deze baby een goede basis te geven. Mocht om welke reden dan ook de liefde voor niet voldoende zijn zouden we beide nog onze eigen plek nog hebben! Het komt vast wel goed allemaal en ik maakte me op dat moment geen zorgen!

Helaas was niets minder waar en werd ik al snel extreem ziek! Dus de plannen verliepen toch allemaal even anders, maar daarover meer in een ander blog. Een flinke griep leek de boosdoener, dus kotsend en met hoge koorts hield ik me groot en begon ik dozen in te pakken voor de verhuizing. Maar men wat was dit zwaar, mijn gedachte die zaten bij de baby, hoe gaan we dit leuk vertellen, wat zal iedereen denken aangezien we elkaar nog maar net kennen, alle plannen maken voor mijn huis..... pffff gedachtes die alle kanten opgingen en een maag die daar ook aan mee deed! Ik wilde even niet nadenken maar, gewoon verhuizen, mijn plekkie in ode maken, dan daar in bed duiken en eerst goed uitzieken!

De griep bleef, medicatie deed niet zijn werk en na een ruime twee weken en wat ziekenhuisbezoekjes later kreeg ik in een sneltrein onderzoeken, want waarom bleef ik zo extreem ziek, waarom kon ik niets eten, viel ik flauw en had ik een soort rare (epileptische) aanvallen? Pas toen er niets uit deze testen kwam, kreeg ik de diagnose: Hypermesis gravidarum....  Dus wat eerst afgedaan werd als een flinke griep, bleek helaas een zeldzame vorm van een zwangerschap ziekte te zijn. Een ziekte waarvan de naam te moeilijk was om te onthouden en waar ik nog never nooit van gehoord had.

Heb jij al eens van deze zwangerschap ziekte gehoord? Ben je benieuwd?

Blijf me dan volgen voor mijn verhaal!

♡ Liefst Stephanie