7 jaar geleden
Twijfelen over opvoeding....
Hoe ga je om met de dingen die je niet over nadacht toen je zwanger was, de dingen die nu op je pad komen....
Zo typisch...
wanneer je ontdekt dat je zwanger bent dan vind je alles super en ga je al het fijne gaan bedenken van zo een kleine spruit in je armen,... Eigenlijk kom ik nu pas tot de conclusie dat ik totaal geen benul heb van hoe alles moet en wat er belangrijk is. Nu ja ik weet echt wel alle basisprincipes en wat men meisje nodig heeft. Maar hoeveel ik opzoek op internet of gelukkig kan vragen aan men eigen fantastische mama. Vanaf je kleine spruit er is ga je eigenlijk over op die automatische piloot en sta je niet overal bij stil.
Deze week waren we op stap met onze meid, ze is nu zo goed als 5 maanden en het is nog maar net dat we uitstappen gaan doen als papa thuis is. Ons meid moet het namelijk niet zo goed hebben van mensen die ze niet kent die tegen haar gaan praten, ze wordt graag met rust gelaten en enkel mama en papa of familie kan ze heel goed verdragen. We dachten laten we eens naar de MC Donalds gaan en haar meenemen, het was handiger dan helemaal daar om eten te gaan en dan erna terug te keren om boodschappen. Ik merkte zelf tot mijn grote vreugde op dat ik na al die maanden eindelijk een tas kan maken voor ons meisje in sneltempo. In het begin stond ik op om 07uur om dan tegen de middag alles klaar te hebben.
Toen we toekwamen ontdekten we dat er heel veel volk was, nu ja we zouden het wel merken hoe Jenna erop reageert, normaal komt ze helemaal in paniek in zo een situaties... Papa bleef bij de dochter en ging zonder schamen spelen met de dochter (bellen met een stoffen gsm en een hele conversatie houden en dan de telefoon aan de dochter geven :) ), groot gelijk had die want ze vond het fantastisch!!! Maar ondanks alles merkte ik dat ik me enorm ergerde aan de schoolgaande kinderen van tegenwoordig... Ik keek toe hoe ze elkaar onbeschoft behandelden, luidruchtig riepen, respectloos waren tov ouderen, en toch wel een hele stoute mond hadden waar zeker geen vriendelijke of toffe woorden uitkwamen!
En toen kwam het.... ik keek men man aan en stelde hem de vraag hoe zie jij het om ons meisje op te voeden? Van mezelf weet ik dat ik iets strenger en strikter ben in de dingen dan men man! Hij ziet het leven wat luchtiger en zou haar veel meer toegeven dan ik. Gelukkig is hij ook heel open om alles te bekijken en mijn punten te overlopen en dan gaat nadenken over een compromis. Hij zag ook in dat wij dus absoluut niet willen dat onze meid later ook zo wordt! Maar wat doe je eraan hé?! Je kan ze niet steeds bij je houden en haar hand vasthouden...
We beslisten dan ook om haar van kleins af te proberen een goede basis mee te geven, en samen te beslissen in alles, en zoveel mogelijk samen te zitten en alles op een gelijke lijn te trekken zodat we beiden hetzelfde reageren tov haar.
Dit zijn de dingen waar je niet over nadenkt op voorhand, ik dan toch alvast niet, maar wel heel belangrijk zijn voor me!
Ik heb dus totaal geen benul van op welke manier ik haar moet gaan opvoeden, dit komt nog wel hoor, maar ik ben zo onzeker... Wat is goed voor haar, wat niet, wat heeft ze nodig? Ze is nu éénmaal niet het kind dat makkelijk is en alles toelaat, gelukkig maar vind ik dan, ze heeft haar eigen identiteit en ze is schitterend en super zoals ze is. We houden zielsveel van haar, en nog meer van die kuren die ze heeft en haar nood aan vaste routine en alle dagen alles netjes uitleggen wat we gaan doen :). Het is voor mij ook veel makkelijker namelijk want als er voor mij iets anders gaat dan afgesproken of niet elke dag dezelfde routines gebeuren, sla ik ook in paniek, en ga ik heel moeilijk gaan doen.
Mama en Papa zijn is toch fantastisch, maar tegelijkertijd ook heel beangstigend, je gaat beseffen dat dit kleine wonder helemaal van jou en je opvoeden afhangt!!!
Hoe gingen jullie om met routines, opvoeden,...?
Henrike Laning
Ik denk dat de meeste moeders opvoeden op gevoel doen. Ik heb menig opvoedcoach gesproken en ook cursussen gevolgd, maar het was mij te star allemaal. Ik doe het op mijn manier en volgens mij doe ik dat helemaal niet zo slecht.
nijn81
Ik zie het opvoeden als een grote uitdaging. Op een positieve manier! Let's do this! I can do it! Sommige dingen weet je inderdaad nog niet, maar je weet vast ook al wel wat je absoluut allemaal NIET zou willen. Hihi!
Lindsy83
Wij hadden wel voordat ons zoontje er was al bepaalde ideeen over de opvoeding en waren het hier ook over eens. Ik merk wel dat nu hij er al een tijdje is het toch steeds weer opnieuw uitzoeken is wat je nou eigenlijk wilt. Communicatie hierin blijft dus altijd belangrijk. We doen wat goed voelt met een klein beetje hulp van algemene adviezen en richtlijnen. Het zal vast wel goed komen uiteindelijk ;)
anoniem2017
Ik luister naar mijn gevoel en opvoeden is toch steeds je methode bijstellen. Het ene werkt wel bij de ene en niet bij de andere. Normen en waardn wil ik er ook in hebbben, maar sinds ze op school zitten komt hier een grote mond, sterke eigen wil en een enorme eigenwijsheid langs. Ook hier hebben wij momenten, dat ik zeker weet dat een ander denkt, nou wat een pokke jong waren dat zeg. Zooo worden die van mij nooit, tot je er in zit. En de volgende keer zijn ze voorbeeldig. Ach ja we doen maar een dotje en hopen het goed te doen