Trotse mama van Lika

Ik ben sinds 10 mei dit jaar een hele troste mama geworden van mijn dochtertje lika.

Ik ben een alleenstaande mama, de vader van lika heeft sinds dat hij gehoord heeft dat ik in verwachting was tot op de dag van vandaag niet van zich laten horen. Ik woon nu met lika bij me ouders. Ik heb een enorm moeilijk start gehad met lika, ik deed de verzorging enz ging eigenlijk allemaal van zelf zeg maar, maar het geveol van houden van dat had ik niet en dat vond ik echt heel erg.

Zat soms uren te huilen omdat ik van haar wou houden maar lukte me gewoon niet, mensen dachten dat ik dolgelukkig was met lika, ja tuurlijk ben ik dat ook maar het gevoel dat ze van mij was had ik gewoon niet zoo erg. Nu is ze 4 maanden en het gevoel begint steeds meer te komen, ik probeer zoveel mogelijk leuke dingen met haar te doen, maar echt een hele sterk moeder gevoel heb ik nog niet en schaam me hier best erg voor, en dat terwijl ik altijd kinderen heb gewild, lika was totaal niet gepland maar oooo zo welkom er kwam echt een droom voor mij uit, maar achter af zit je allemaa zo eens te denken en dan heb ik ook niet echt van mijn zwangerschap kunnen genieten, misschien kwam het wel door de hele situatie.

Soms heb ik het gevoel dat lika meer van haar opa en oma houd dan van mij en ik heb zooooo geluk dat ze zo lief en een heel rustig meisje is, ze huilt eigenlijk nooit alleen als ze echt pijn heeft, is 1 keer geweest, en sliep al heel vroeg door. Nu krijst ze om 20.00/21.00 de laatste fles en om 7.30 de volgende ochtend komt ze pas dus echt superrr.

Ik denk dat er meer ouders zijn die niet meteen een band hebben met hun kindje maar daar niet over durfen te praten, en dat kan ik me heel goed voorstellen, heel veel mensen weten het ook niet van mij, die denken dat ik zooo gelukkig ben.