Traantjes van geluk *Snif*

"Mamaaaaa, kroeluhhh!!!" 

Ze rent de keuken in, ik hurk en spreid mijn armen open. Ze rent rechtstreeks mijn armen in en slaat die kleine armpjes om mijn nek. Ik til haar op en we staan minutenlang te knuffelen. Het gevoel van liefde overheerst in mijn lichaam. Ik pak haar nog iets steviger vast en knuffel haar onbedoeld zo hard dat het bijna niet anders kan zijn dan dat de bloedtoevoer hier en daar wat wordt afgesloten ;-)

Whoaaaa!! Geen controle over mijn tranen!

De kleine meid vraagt aan me " mama, wat doe je nou? Mama doet huilen?" 

Ik antwoord al snikkend dat het tranen van geluk zijn. Dat ik zo blij ben dat we überhaupt kunnen knuffelen na alles wat we hebben meegemaakt want het had allemaal zo anders kunnen zijn....