Tot aan de sterren en soms achter het behang

Al vroeg leerde ik dat ik je niet tegen alles kan beschermen. Dat ik er voor je kan zijn, dat ik voor je op kan komen, je kan steunen, je aan kan moedigen, maar dat je het uiteindelijk zelf zal moeten doen.

Mijn meisje, wat wordt je al groot. Wat kan je goed dansen, wat maak je mooie fantasieliedjes. Wat ben je lief voor je broertje. Wat ben je sociaal. Eigenwijs. Grappig.

En wat kan jij ontzettend hard zijn voor jezelf. Dwars tegen ons, in jezelf gekeerd. Wat vind ik dat lastig. Want wat wil ik er graag voor je zijn, maar wat moet ik soms mijn best doen om dat ook te kunnen. Om door je frustraties heen te prikken. Om mijn frustraties niet te laten winnen van mijn geduld.

Wat kunnen we soms botsen. Jij en ik. Maar wat kunnen we ook goed knuffelen. Jij en ik.

Ik hou van jou, tot aan de maan en de sterren en weer terug. En soms achter het behang.