Toen niks opgelost bleek te zijn

Hallo lieve allemaal! 

10 maanden geleden beviel ik van een prachtige gezonde zoon. Mijn halve zwangerschap lag ik al op bed en op de bank en was alles teveel. Voornamelijk de pijn in m'n bekken. Na de bevalling hadden wij voor ogen dat de bekkeninstabiliteit weg zou zijn. Nou dat was een grote leugen. 

Natuurlijk hadden wij ook niet verwacht dat gelijk de eerste dag na de bevalling alles weer helemaal goed zou zijn. Maar dat ik na 4 dagen nog niet zelfstandig uit bed kon, laat staan naar beneden hadden wij ook niet verwacht. Maar laten we even beginnen bij de kraamweek. De week waarin je op een roze wolk zou moeten zitten. Laten we voorop stellen, ik had een geweldige kraamvrouw. Paste helemaal bij ons, was lief voor de huisdieren, en ontzag ons overal waar ze kon. Bram kreeg vanaf de eerste dag borstvoeding. Ik had wel gehoord dat kinderen eerst zouden afvallen voor ze zouden gaan groeien. Een baby mag ongeveer 7% van het geboorte gewicht afvallen. Helaas was Bram na 3 dagen bijna 14% afgevallen. We begonnen gesprekken te voeren over stoppen met borstvoeding of bijvoeden met fles voeding. Dat was voor mij echt een horror scenario. Zeker omdat Bram bijna 4,5 kilo woog bij de geboorte dus hij kon wel wat hebben. Samen met de verloskundige overleg gehad en ik zou om de 2 uur gaan aanleggen en daarna kolven. Dag en nacht. Dat is vermoeiend kan ik je vertellen. Zeker als je ook zelf je bed niet uit kan en je vriend dus alles moet aangeven wat buiten hand bereik ligt, ook 's nachts. Werd er niet altijd gezelliger op. Gelukkig had het wel baat en kwam Bram na 5 dagen eindelijk aan. 

Na 4 dagen op advies van de deskundige geprobeerd om een maaltijd beneden te eten. Dat heb ik geweten. Benden komen lukte wel maar terug naar boven was een drama. Had het idee dat ik er niet 100% voor de kleine man kon zijn omdat ik zelf niks kon. De kraamhulp bleef gelukkig 9 dagen en gaf me alle tijd om te herstellen. Een week na de bevalling zat ik weer bij de fysio en was het erger dan we hadden gedacht. Niks maar dan ook niks in mijn bekken stond meer recht. Dan gaat er vanalles door je hoofd, hoe lang gaat dit duren, komt het ooit nog goed? 

Met 3 maanden besloten een spiraal te laten plaatsen in de hoop dat de hormonen mijn bekken sterker zouden maken. Helaas ging dat niet goed en was de spiraal en binnen 2 maanden alweer uitgevallen. Wel besloten het nog een keer te proberen. Van de verloskundige kreeg ik de tip om te stoppen met fysio en naar een oefentherapeut te gaan. Ik denk dat dat 1 van de beste keuzes is geweest die ik gemaakt heb de afgelopen tijd. Ik kan eindelijk weer de dagelijkse dingen doen in huis. Kan spelen met m'n zoontje en de papa word ook een beetje ontlast. Ik ben er nog lang niet en dat gaat nog wel even duren. We zijn nu 11 maanden verder na de bevalling en ik heb elke dag van onze kleine man mogen genieten. Heb alles van hem mogen zien. Z'n eerste lachje, eerste keer zelf zitten, kruipen. We hebben alle 2 in de afgelopen 11 maanden zoveel sprongen gemaakt. 3 stapjes vooruit en 2 terug is ook vooruit komen. De middag dutjes hebben we alle 2 nog nodig. Maar ook dat is heerlijk om samen te doen! 

X liefs.