Toekomst?

7 jaar geleden was ik zo ontzettend moe dat ik verschillende keren naar de huisarts ben gegaan om dat te bespreken.  Helaas kon hij niks vinden en na de zoveelste keer zei ik wat nu? Ergens diep van binnen voelde ik dat er iets niet klopte.

 Ik mocht naar de internist maar dat duurde nog een week of 4 voordat ik daar mocht komen. Na een hoop onderzoeken kwam eruit dat ik Hodgkin had.(lymfeklierkanker).

Ik was bijna blij dat ze zeiden dat ik kanker had want dat betekende dat ik niet gek was en ik dus al 2 jaar met deze klachten had gelopen en mijn ouders maar dachten dat ik mezelf aanstelde.

Toen alles een beetje bezonken was werd het behandelplan besproken.

16 chemo's zou ik krijgen en als het aanslaat zou ik weer beter worden. Er was geen tijd om eitjes in te vriezen en we moesten meteen gaan behandelen. 

Of ik ooit nog kinderen zou kunnen krijgen wist de arts niet zeker. Toen hij dat zei storte mijn wereld eigenlijk pas in. Ik werd zo boos en verdrietig want mijn grootste wens was om ooit moeder te worden..