9 jaar geleden
Toch nog een kindje???
Ik ben redelijk radeloos... Ik heb drie supermooie zoontjes en wil eigenlijk heel graag nog een kindje! Alleen die twijfels...
Ik ben me er volledig van bewust dat ik een zeer luxe positie heb en geen recht van klagen. Laat ik dat echt helemaal voorop stellen... Ik vind het zo erg dat sommige vrouwen in mijn omgeving (en over de hele wereld) niet zwanger kunnen worden als zij dat graag willen. Persoonlijk heb ik alle drie de keren dat ik zwanger wilde worden niet hoeven wachten… Alle keren was ik binnen drie weken zwanger… Ik ben zo dol op kinderen. Zo dol op mijn mannetjes! Mijn eerste knul, Wim, is acht jaar en zo’n heerlijk kopietje van mij… Kwa uiterlijk is hij sprekend zijn vader, maar zijn karakter is echt recht naast die van mij te zetten! Heerlijk direct, eerlijk en zorgzaam. Dan Lucas, onze middelste, is vijf jaar en twee handen vol. Heerlijk ondernemend, af en toe tien dingen tegelijk willen doen en dol op dieren. En Milan, onze jongste, is alweer twee jaar. Echt mijn oogappeltje en een mama’s kindje op en top! Alles doen we samen! Het is een heerlijk dromertje die alleen maar lacht… Echt zo’n voorbeeld baby… De tijd vliegt aan me voorbij! Altijd wel een dochter willen hebben… Maar ik klaag niet, want ze zijn alle drie gezond en haast nooit ziek, slapen en eten goed, kortom heerlijke mannetjes! Toch blijft het knagen… Op mijn tweeëntwintigste kregen wij onze eerste zoon. Ik ben nu 30 jaar en zou zo graag nog een hummeltje willen hebben… Mijn man geeft aan dat hij het ook niet erg zou vinden om nog een kindje op de wereld te zetten. Hij heeft al vijf kinderen. Ik heb nog een (stief) zoon van bijna achttien jaar en een (stief)dochter van bijna zestien jaar. De oudste woont ook bij ons. Dus ik woon met 5 mannen in huis! Af en toe vliegt de testosteron om je oren! Maar mama wordt wel op handen en voeten gedragen natuurlijk… Het is heel actief en gezellig met al onze mannen! Ik zou met niemand willen ruilen… Ik ben een gezegend mens…
Maar er zijn zoveel mensen die ons tegenspreken… Mijn moeder bijvoorbeeld… Zij laat me inzien dat het een stuk lastiger wordt met een kleintje erbij… Het past niet meer in de auto, je huis is hiervoor te klein, ze moeten allemaal studeren later… Bla bla bla… En daarom hebben we eigenlijk besloten het niet te doen… Financieel zou het eigenlijk niet haalbaar zijn voor ons. En ja, er zou een grotere auto moeten komen en we zouden nog net niet hoeven verhuizen, maar goed, het zou wel erg krap worden. Maar ja, hoe stap je hier dan af?! Hoe leg je je erbij neer dat je nooit meer zwanger zult zijn… Nooit meer die speciale verbondenheid met je baby… Nooit meer borstvoeding geven aan je moppie… Nooit meer zo’n speciale dag dat je je baby ter wereld zet… En natuurlijk ook nooit een dochter… Dat wil niet zeggen dat als we het wel doen dat dit een meisje zal zijn en daar wil ik het ook absoluut niet om doen! Dus dat is het minst belangrijk. Maar dus nooit meer dat getrappel in je buik… Nooit meer dat waanzinnige gevoel dat er een baby in je buik groeit. Hoe leg je dit naast je neer? Ik heb er heel erg veel moeite mee… Ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik nooit meer zwanger zal zijn. Ik vind het een heerlijk gevoel. En ik heb ook een raar gevoel dat dit het nog niet is… Dat ons gezin nog net niet compleet is.
Maar ja, we hebben nu eenmaal besloten dat we dus stoppen. Geen kinderen meer… EN het gaat zo snel… Mijn kleine Milan is in juni ook alweer twee geworden! Dus geen baby’s meer. EN dat geeft aan de ene kant een gevoel van vrijheid en verlichting. Maar aan de andere kant een heel onprettig gevoel. Zo definitief… Echt nooit meer… Ik weet niet wat ik ermee aan moet… Zouden we dan toch nog 1 keer een kleine hummel ter wereld brengen? Ik twijfel heel erg… En die twijfels knagen aan me… Ik weet het gewoon niet meer… Iemand tips?
engelmama
@ Hanneke, ik had het er moeilijk mee toen het nog kon, maar mijn man heeft zich na mijn aandringen laten steriliseren. En toen ging bij mij de knop op. Ook het feit dat mijn jongste al zes is, is voor mij een reden om er nu vrede mee te hebben. Ik heb altijd gezegd dat ik een jonge moeder wilde zijn en na mijn 30ste geen kinderen meer wilde. Ik ben nu 32 en ben eigenlijk best blij met de "vrijheid" die we nu alweer hebben. Ik geniet ervan om nu lekker met mijn meiden te gaan shoppen en hun mening over de kleding die ik uitzoekt. En mijn man geniet van het tennissen met zijn meiden en het stoeien. Dus nee, bij mij is het niet blijven knagen :)
Anoniem
ik heb ook 3 jongens 1 van 4 devon,1 van 2 lennox jaar en 1 van 5,5 maand rowen had ook graag een dochter gewild en vaak zeggen mensen kom op nummer 4 wordt een meisje (ik denk voor een lolletje) ook zegt een vriendin van me ooh ik zie jou nog een 4de keer zwanger worden ik heb ook het gevoel gehad dat mijn gezin niet compleet is,maar na goed dingen te overwegen denk ik nee geen 4de meer jammer dat ik geen dochter erbij heb,maar ik ben reuze blij met mijn 3 mannetjes en vindt het soms wel zwaar 3 kinderen,werken en eigen huishouden sterkte met jullie keus
Anoniem
Ja, je moet er inderdaad wel zeker van zijn dat je je kinderen kunt geven wat ze nodig hebben. En we hebben voor alle drie een studiefonds, dus ze kunnen ook studeren als ze willen. Hier heeft mijn vader voor gespaard toen hij nog leefde en toen hij overleed ben ik verder gegaan met sparen. Dus studeren kunnen ze zeker!~ Wat leuk dat je dan gastouder bent geworden! Ik wil al 8 jaar verloskundige worden, maar heb dus niet de financiële positie om vier jaar te stoppen met werken en de studie te gaan volgen. Maar blijft het dan niet altijd knagen bij je dat je graag een derde had gewild? Ik weet niet of ik er zo overheen zou kunnen stappen... De tijd zal het leren!
engelmama
Ik ken het gevoel inderdaad ook, ik wilde heel graag nog een derde, maar mijn man niet. Vooral het gevoel van zwanger zijn miste ik, maar mijn verstand zei ook niet doen. Nu weten wij vrijwel zeker dat we onze kinderen alles kunnen geven wat ze nodig hebben. Mochten ze willen studeren dan kunnen we ze dat laten doen. Om mijn moedergevoelens toch lekker te kunnen botvieren ben ik gastouder geworden. Heerlijk tutten met baby's peutertjes en dreumesen!