Time flies when it's Christmas again

December 2018Nog twee maanden werken tot mijn verlof en ik zie er best tegenop. December is de drukste maand van het jaar, ik werk nog 5 dagen en 'Bobby' [ toen nog de schuilnaam van Liam ] groeit aardig door. Ik loop trappen en huppel nog net niet de winkel door om vervolgens savonds niks anders te doen dan de beentjes omhoog te leggen. De laatste kerst met z'n tweeën [ eigenlijk drie, want we hebben Ruud ], hoe gek is dat. Kerst zonder echte wijn, carpaccio en dat soort dingen. Ook gek. Het nieuwe jaar luid ik een soort van alleen in, met een 0.0 biertje op de bank. Op de achtergrond een slechte cabaretshow, want ik droom weg bij hoe het volgend jaar zou zijn. Met m'n ogen op half 7, want tot 0:00 opblijven is best een uitdaging. Roy ligt met buikgriep in bed, Ruud ligt bang van het vuurwerk onder het bed. Happy new year. All by myself en Bobby. December 2019Ik ben ziek in één van de drukste weken van het jaar. Meine gute, wat een ramp. Ziek zijn en mama zijn, dat is nieuw voor me. En ja, dan kan ziek zijn maar half he. Ik huppel niet, loop met meneer wel trap op en af vanwege de tandenluiers. Daarnaast zijn de 2 dagen voor kerst vaste vrije dagen, dit heb ik sinds mijn 14 jaar retail-ervaring nog nooit gehad. Luxe noem ik het. Extra genieten. Al tijgerend, 'dada', kwijlend, gillend is hij aanwezig onze kleine man. Ja, echt het baby zijn is er wel af. Een eigen(wijs) persoontje die merendeel van de dag op boevenpad is. Hij snapt de ballen van kerst maar vindt kerstballen dan wel weer interessant. Z'n kerstpyjama ligt al klaar, net als z'n slabbetje tot aan z'n sokken toe. Oké, dat laatste hebben we gekregen. Ik ben niet zo kerstig, maar dat kleine spul is allemaal leuk, of er nou een kerstman opstaat of niet.. 'Heurt erbij.' Zijn tweede naam Noël vond ik niet alleen stoer, het betekent ook kerst in het Frans en zo heb ik Daddycool een beetje overgehaald. Wel een echte kerstman. Z'n eerste kerst. Voor ons is dit bijzondere jaar voorbij gevlogen, voor hem zal het geen andere dag zijn. Al mag hij met meer papier spelen. En met z'n nieuwe speelgoedje als hij zin heeft. Ik gok het eerste. Wederom een herinnering rijker, voor ons en voor zijn plakboek. Eind december kunnen de kurken dan wel knallen, ik jank alleen al bij de gedachte dat hij over 2 maanden 1 jaar wordt. 1 (!!) jaar.