4 jaar geleden
THESE DAYS
Waarom willen wij iedereen toch altijd tevreden houden?
Iedereen loopt op zijn tenen. Bang om iemand te beledigen. Bang om bitchy over te komen. Begin vooral niet over borstvoeding want dan kun je mogelijk de moeders beledigen die kunstvoeding geven. Oh, maar gebruik ook het woord kunstvoeding niet, want dat kan ook kwetsen. Geef je flesvoeding blijf dan vooral zeggen dat je iedereen respecteert die wél borstvoeding geven want anders heb je de borstvoedende mama's ook op je dak.
De Cry Out methode of samen slapen, ook zo'n discussie. Met satijnen handschoenen start je het onderwerp. Zegt nog 100 keer dat iedereen voor zichzelf moet kiezen maar uiteindelijk bedoel je gewoon dat je de methode die een ander toepast klinkklare onzin is.
Zwarte piet, de kerstman, de bijbel, de koran. Ga zo maar door. We kunnen niet meer zeggen waar we voor staan zonder eerst liefkozend de tegenpartij met die satijnen handschoenen te aaien. Stel je voor dat je in een discussie terecht komt en je standpunten moet verdedigen.
Begrijp je waar ik naar toe wil?
Wáárom hebben we toch zo de neiging om iedereen te pleasen? Waarom zou je niet vol trots online plaatsen dat je vol trots een contract hebt getekend bij je nieuwe baas waar je 38 uur gaat werken en dat je de perfecte opvang voor je kind hebt gevonden waardoor die 38 uur mogelijk zijn? Aan het einde van je post schrijf je nog wel even een ode aan de mensen die part-time werken. Gewoon, om ze er ook bij te betrekken en te laten weten dat je hen ook respecteert.
Naar mijn mening absoluut niet nodig. Wees trots op jezelf. Wat kan jou het schelen dat oud klasgenoot Linda met 4 kinderen het niet eens is met jouw keuze.
Iedereen heeft altijd overal iets op te zeggen. Dus waarom zou je niet gewoon zeggen wat je denkt? En dan bedoel ik niet full on keyboard warrior op Facebook. Maar sta gewoon voor je eigen mening. En zie jij nou bijvoorbeeld een post van iemand op Instagram die vol trots verteld dat ze na 1 ronde zwanger was van haar 3e kindje, vat dat dan niet op als een aanval op jou als je in een vruchtbaarheidstraject zit. Deze mama is gewoon trots op haar lijf en wil dat vertellen. Heeft echt niéts met jou te maken. Geloof me als ik zeg dat ze ook aan jou denkt. Dat ze het super vervelend vindt dat jouw wens nog niet is vervuld. Dat betekend niet dat ze niet trots mag zijn op zichzelf.
Jij, lieve lezer, mag er zijn en zo nu en dan mag dat gezegd worden maar ik doe wel mijn satijnen handschoenen uit.
Ik gaf 16 maanden borstvoeding, paste de cry-out methode toe, sliep vannacht toch met haar peuter in haar armen, speelt zwarte piet met de intocht van sinterklaas, heeft niks met geloof, was meerdere keren in 1 ronde zwanger, verloor deze kindjes ook vroegtijdig door een miskraam, maar voelde intens verdriet dat haar beste vriendin al 14 maanden op een wonder hoopte.
Waar sta jij voor?
Wil je meer van mij lezen? Volg mij dan ook op www.instagram.com/TheLetherFamily